Nanninga sukkelde al langer met zijn gezondheid. In 2012 belandde hij zelfs in een coma nadat zijn linkerbeen geamputeerd werd. Hij werd pas vijf maanden later wakker. In 2014 verloor hij ook zijn rechteronderbeen.

Onze krant had vorig jaar nog een interview met de sympathieke man.

Hoe bent u eigenlijk in Neeroeteren terecht gekomen?

“Melchior, die paardenboer uit Lanaken, kocht me in 1982 weg uit Hong Kong. Ik ging bij MVV spelen.

In Neeroeteren konden we een huis huren en later heb ik er gebouwd. Beviel ons goed, leuk dorp hier. Zolang er maar wat te vreten is, is alles goed toch. Ik praat geen Vlaams, omdat ik altijd in Nederland heb moeten werken. Daar moet je als verkoper niet aankomen met je Belgisch accent (lacht). Kan je beter thuisblijven.”

U heeft hier ook nog een café gehad.

“De Zwarte Kat in Dilsen. (Dick steekt ondertussen nog een sigaret op). Mijn tweede vrouw had dat café. Daar heb ik haar leren kennen.

Ik ben zestien jaar getrouwd met haar, maar ze kent me nu niet meer. Ze is dement. Dat is allemaal snel achteruit gegaan. Ze komt uit Polen, Alicia, en was dat café begonnen met andere Poolse vrouwen.

Je kon er met die meisjes dansen, wat drinken en praten, maar niet mee naar boven gaan. Er zat zo eens een Hollander die me herkende en me vroeg of hij naar boven kon. Jazeker, dat kost 2.000 frank, zei ik. Hij gaf het me en ik duwde het zo in mijn hempie en pakte hem bij de hand en zei kom dan gaan we.

Hij schrok natuurlijk en riep niet met jou!” (lacht)

“Wel leuk dat jullie eens langskomen.

Kennen ze me hier ook weer. Weet je, ik had nog een abonnement bij jullie krant. Maar toen ik in een coma belandde, hebben m’n kinderen het afgezegd.” Anders regelen we nu meteen een nieuw abonnement voor u. (lacht) “Je weet me nu te vinden.”