Ερίκ Τουσέν : «Η Ελλάδα πρέπει να κάνει μονομερή αναστολή αποπληρωμής του χρέους»

«Στην Ελλάδα οι κυρίαρχες τάξεις και οι κυβερνήσεις ψαλιδίζουν τη δημοκρατία» τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο Βέλγος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και ακτιβιστής. Σημειώνει ότι μόνο μια αποφασισμένη και με λαϊκή υποστήριξη κυβέρνηση μπορεί να διεκδικήσει αναδιαπραγμάτευση του χρέους από τους πιστωτές και υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μετακινηθεί σε μετριοπαθέστερες θέσεις.

 Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου

 

 

– Η Ελλάδα φαίνεται ότι παραμένει στο επίκεντρο της κρίσης χρέους. Eχετε δηλώσει ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται μεν στο επίκεντρο της κρίσης αλλά αποτελεί και το επίκεντρο της λύσης σ” αυτήν την κρίση. Τι ακριβώς εννοείτε;

Είναι ξεκάθαρο ότι όλη η Ευρώπη βρίσκεται στο κέντρο μιας βαθιάς κρίσης. Η καπιταλιστική τάξη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που λειτουργεί εξ ονόματός της έχουν εξαπολύσει τρομερή επίθεση εναντίον των λαών και η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της επίθεσης αλλά και στο επίκεντρο της αντίστασης σ” αυτήν την επίθεση. Χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, αλλά και η Ρουμανία και η Βουλγαρία αποτελούν επίσης τα θύματα αυτής της επίθεσης.

Ωστόσο, η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο διότι εκπροσωπεί την αρχή της νέας φάσης της κρίσης, με την εφαρμογή του Μνημονίου τον Μάιο του 2010, αλλά και το πρότυπο της αντίστασης. Γνωρίζω για την τελευταία γενική απεργία στις 20 Φεβρουαρίου που ήταν πολύ σημαντική. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους έχουν στραμμένα τα βλέμματα στις μορφές αντίστασης στην Ελλάδα. Προσβλέπουμε στη συνεργασία του κινήματος πανευρωπαϊκά, για μια συνδυασμένη αντίσταση, προκειμένου να έχει επιτυχία η αποτροπή αυτής της επίθεσης. Θα ήταν πολύ δύσκολο για τους πολίτες μόνο μιας χώρας να αντιμετωπίσουν την επίθεση.

 – Προς το παρόν δεν βλέπουμε μιας τέτοιας μορφής συνεργασία.

Γι” αυτό λέω ότι πρέπει να ανησυχούμε. Πάντως υπάρχουν πολλές προσπάθειες για να επιτευχθεί. Για παράδειγμα η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων προσπαθεί, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Θα έχουμε τις πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις που οργανώνει στις 13 και 14 Μαρτίου. Ελπίζω ότι θα έχουν επιτυχία, αλλά δεν είναι αρκετές.

– Στην Ελλάδα βρισκόμαστε σε πολύ εύθραυστη πολιτική κατάσταση, με ανοιχτά πολλά σενάρια. Βιώνουμε μια όλο και πιο αυταρχική διακυβέρνηση, συχνά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και αρκετή καταστολή. Την ίδια ώρα υπάρχει η πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές. Πώς βλέπετε τα πράγματα;

 Βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια πολύ σημαντική πρόκληση. Συμφωνώ μαζί σας ότι στην Ελλάδα οι κυρίαρχες τάξεις και οι κυβερνήσεις ψαλιδίζουν τη δημοκρατία σε διάφορα επίπεδα. Δεν σέβονται την ψήφο του λαού, επέβαλαν Μνημόνια και Συνθήκες χωρίς δημοκρατική διαβούλευση, υποβαθμίζουν τη νομοθετική εξουσία και επιδιώκουν να καταστρέψουν τη δυνατότητα της εργατικής τάξης να διαπραγματεύεται συλλογικά. Ετσι, αντιμετωπίζετε μια ζωτική πρόκληση και ο τρόπος που ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να δώσει πραγματικά ριζοσπαστική απάντηση σ” αυτήν την επίθεση είναι όντως σημαντικός. Διότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πιο μετριοπαθείς τις πολιτικές και τις προτάσεις του, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι τεράστιες.

– Το τελευταίο διάστημα πολλοί υποστηρίζουν ότι γίνεται προσπάθεια για πιο μετριοπαθείς θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

 Ελπίζω ο ΣΥΡΙΖΑ να ριζοσπαστικοποιήσει τις θέσεις του. Αν κατορθώσει να γίνει η επόμενη κυβέρνηση, είναι πολύ σημαντικό, για παράδειγμα, να αναστείλει μονομερώς την αποπληρωμή του χρέους.

– Το βρίσκετε ρεαλιστικό να γίνει κάτι τέτοιο;

Νομίζω ότι είναι απολύτως αναγκαίο να αλλάξει τον συσχετισμό των δυνάμεων. Αν η κυβέρνηση δεν πάρει μια στάση πυγμής, λέγοντας ότι «εμείς θέλουμε αναδιαπραγμάτευση», θα είναι πολύ δύσκολο να επιβάλει στους πιστωτές μια λύση υπέρ των συμφερόντων των λαϊκών μαζών. Σ” αυτήν τη διαπραγμάτευση δεν μπορείς πραγματικά να επιβάλεις μια τελική λύση. Γι” αυτό κάνεις πρώτα μια στάση πληρωμών, οπότε αναγκάζονται να διαπραγματευτούν. Αυτό προϋποθέτει τη στήριξη από τον λαό” και αποδείχτηκε στις περιπτώσεις του Ισημερινού και της Αργεντινής. Μόνο μια κυβέρνηση αποφασισμένη μπορεί να το κάνει.

– Ζούμε μια διαδικασία κατάργησης των κοινών αγαθών με την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Εκπαίδευσης και των περισσότερων επιχειρήσεων και υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Ποιες είναι οι συνέπειες;

Υπάρχει τεράστια υποβάθμιση των συνθηκών ζωής της πλειονότητας του πληθυσμού. Είναι ξεκάθαρο πως μ” αυτές τις επιθέσεις η καπιταλιστική τάξη θέλει να καταστρέψει ό,τι χτίστηκε μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο με τη νίκη κατά του ναζισμού και του φασισμού στην Ευρώπη. Είναι μια ιστορική προοπτική για την καπιταλιστική τάξη και πιστεύουν ότι αυτή η κρίση αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία ώστε να εκπληρώσουν το όνειρό τους για καταστροφή όλων των λαϊκών κατακτήσεων.

– Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τους Ελληνες;

Πρώτον, πρέπει να γίνει δυνατότερο το πανευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα. Απαιτείται δράση σε συνεργασία με τον ελληνικό λαό. Το ζητούμενο δεν είναι η αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό. Το ζήτημα είναι να παλέψουμε μαζί, καθώς και οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί υποφέρουν, υπό διαφορετικές συνθήκες, αλλά δέχονται την ίδια επίθεση. Και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την επίθεση μόνο ενώνοντας όλες τις δυνάμεις της ηπείρου, έτσι ώστε να πετύχουμε μια ριζοσπαστική ανατροπή. Το μήνυμά μου, λοιπόν, είναι ότι πρέπει να ενωθούμε και ότι πρέπει όλες μας οι δεσμεύσεις να συγκλίνουν σ” αυτήν την κατεύθυνση.

……………………………………………………………………………………………………………………………

Ποιος είναι

Ο Ερίκ Τουσέν, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης, είναι πρόεδρος της CADTM, της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της γαλλικής οργάνωσης ATTAC. Το 2005 διορίστηκε από τον πρόεδρο του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα, μέλος της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του εσωτερικού και εξωτερικού δημόσιου χρέους της χώρας. Είναι γνωστός και στην Ελλάδα, την οποία έχει επισκεφθεί αρκετές φορές στο πλαίσιο της δράσης του για τον απεγκλωβισμό των χωρών του Νότου από τα παιχνίδια των διεθνών κερδοσκόπων και των πιστωτικών οργανισμών

πηγή : Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

«Ελεγχόμενη χρεοκοπία» – Λεξικό Ψεμάτων

Τι σημαίνει αυτή η φράση «ελεγχόμενη χρεοκοπία», η οποία είναι σε όλα τα δελτία ειδήσεων σήμερα; Ακούγεται τόσο λογικό. Νομίζω ότι είναι άλλη μια καταχώρηση στο λεξικό ψεμάτων.

Όταν οι τράπεζες και οι ειδήμονες λένε ελεγχόμενη, εννοούν ελεγχόμενη από τις τράπεζες. Όχι για την Ελλάδα ή τους Έλληνες ή τους Πορτογάλους ή τους Ιρλανδούς.

Η Ελλάδα πρόκειται να χρεοκοπήσει. Όλοι το παραδέχονται τελικά αυτό αφού το αρνούνταν κατηγορηματικά τόσο καιρό. Η γυμνή αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν αναπτύσσεται αρκετά γρήγορα ώστε να υπάρχει η παραμικρή ελπίδα ακόμα και να συμβαδίσει με τα χρέη της και τους τόκους τους. Τα χρέη τους συσσωρεύονται γρηγορότερα από ό, τι η οικονομία τους αναπτύσσεται. Στην πραγματικότητα, η ελληνική οικονομία σχεδόν έχει σταματήσει να αναπτύσσεται – λιγότερο από 1% στην καλύτερη περίπτωση.Έτσι, το «ελεγχόμενο» σχέδιο είναι να δοθούν στην Ελλάδα δάνεια για να παραταθεί ο χρόνος πριν τα μαθηματικά των σύνθετων επιτοκίων και η συστελλόμενη οικονομία καλύψουν τη διαφορά. Σε αυτό το διάστημα το σχέδιο είναι να πληρωθούν κομμάτια του κεφαλαίου με την πώληση οργάνων. Οργάνων του κράτους: Ένα λιμάνι εδώ, ένα τηλεφωνικό σύστημα εκεί. Ο ψαράς πουλάει τη βάρκα και τα δίχτυα του για να καθαρίσει τα χρέη του. Και μετά τι; Ε, μετά, γίνεται τροφή για τον τοκογλύφο και την αγορά χαμηλόμισθης εργασίας.
Όμως, «απωθώντας» το αναπόφευκτο εγείρει το ερώτημα – γιατί το αναβάλουμε; Ποιος ωφελείται από την αναβολή; Εάν η Ελλάδα πρόκειται να χρεοκοπήσει γιατί να μην το κάνει νωρίτερα, αφού εν τω μεταξύ οι Έλληνες υποφέρουν από μαζική βία μέσα στον κοινωνικό τους ιστό και για ποιο λόγο; Σίγουρα όχι για να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Γνωρίζουμε ήδη ότι πρόκειται να συμβεί. Είναι απλώς θέμα του πότε θα συμβεί. Επομένως, γιατί αργότερα; Ποιος ωφελείται;

Η απάντηση είναι, οι τράπεζες. Ιδιαίτερα οι τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας. Θα ήθελαν την αναβολή της χρεοκοπίας έτσι ώστε όσο περνάει ο καιρός να βελτιώνεται η ευρύτερη οικονομική τους κατάσταση και να είναι σε καλύτερη θέση να δεχθούν τις όποιες απώλειες θα προέρχονται από μια ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία. Αν αναβληθεί για αρκετό διάστημα τότε δε θα υπάρξουν καθόλου απώλειες. Το οποίο ακούγεται λογικό – για τις τράπεζες. Όμως, ενώ η καθυστέρηση αγοράζει χρόνο, στην κυριολεξία, για τις τράπεζες ώστε να βελτιώσουν την γενικότερη κατάστασή τους, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Όσο περισσότερο παρατείνουν την χρεοκοπία, τόσο περισσότερο αγωνίζονται να ξεπληρώσουν τα χρέη που τους συνθλίβουν, και των οποίων την πληρωμή θα πρέπει να αθετήσουν τελικά, τόσο χειροτερεύει η ευρύτερη κατάστασή τους. Έτσι, το σενάριο του ‘’περιμένω και κινούμαι αργά’’ κάθε άλλο παρά ελεγχόμενο και ομαλό είναι για τον ελληνικό λαό.

Και πάλι θα ρωτήσω, γιατί υποστηρίζεται αυτό το αργό, «ελεγχόμενο», βασανιστήριο της Ελλάδας;

Νομίζω ότι η απάντηση είναι ότι για όσο χρονικό διάστημα το σχέδιο της «ελεγχόμενη χρεοκοπίας», μπορεί να επιβληθεί στους Έλληνες παρέχεται στις τράπεζες μια πολύ νόστιμη προοπτική εκποίησης περιουσιακών στοιχείων ενός ολόκληρου έθνους.

Επειδή αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτό που η «ελεγχόμενη» χρεοκοπία παρέχει είναι ένα παράθυρο ευκαιρίας ώστε τα αρπακτικά –οικονομικοί παίχτες, να μπορέσουν να μαδήσουν την Ελλάδα και στο μέλλον, ίσως, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία επίσης, από όλα όσα θα ήταν αδύνατο να αποκτήσουν οι τράπεζες σε οποιαδήποτε άλλη περίσταση.

Εάν έχεις μια επιχείρηση και να αντιμετωπίζεις πρόβλημα κάνεις αίτηση για την προστασία της πτώχευσης. Δηλαδή, προστατεύεις τα περιουσιακά σου στοιχεία από τα αρπακτικά, ενώ προσπαθείς να ξεδιαλύνεις τα χρέη σου, σταματάς να πληρώνεις αυτά που δεν μπορείς, κάνεις συμφωνίες για να πληρώσεις κάποιο μικρό ποσοστό από κάθε χρέος και στη συνέχεια να αναδύεσαι καθαρός αλλά ‘υπό επιτήρηση’. Αυτό ακριβώς είναι που αρνείται να δώσει στην Ελλάδα και τους Έλληνες η κυβέρνησή τους. Το σχέδιο της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας», είναι να κρατηθεί η Ελλάδα έξω από την προστασία της πτώχευσης, να συνεχίσει να πληρώνει, να κρατηθεί το έθνος σε μια κατάσταση ημι-αναρχίας και πανικού με φαινομενικά καμία διέξοδο από αυτό το χάος – πέρα από το ξεπούλημα σε τιμές ευκαιρίας όποιου πράγματος γυαλίσει στους πιστωτές – για την όσο το δυνατόν περισσότερο.

Αυτό είναι πολύ ελεγχόμενο, αν είσαι μια από τις τράπεζες. Δε χάνεις τίποτα. Οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα και στα δικά σας κράτη χάνουν επειδή παραλαμβάνουν τον λογαριασμό της συντήρησης του βασανιστηρίου μέσα από ατέλειωτες διασώσεις. Οι φορολογούμενοι είναι σαν τον βοηθό του βασανιστή που δουλειά του είναι να αναβιώσει το θύμα με ένα ποτήρι νερό, ώστε να μπορούν να το βασανίσουν λίγο περισσότερο. Οι επιχειρήσεις διάσωσης δε λύνουν τίποτα για την Ελλάδα, αλλά χρησιμεύουν αξιοθαύμαστα για τη διατήρηση της παρούσας κατάστασης «είμαστε ανοικτά για λεηλασίες».

Σε αυτή την ανυπεράσπιστη κατάσταση μπορείς να απογυμνώσεις το ενεργητικό της χώρας για όσο χρονικό διάστημα η τοπική κυβέρνηση μπορεί να κρατήσει το καπάκι πάνω από μια ολοκληρωτική εξέγερση.

Και το καλύτερο από όλα, στο τέλος αυτής της διαδικασίας, θα έχεις μια κατεστραμμένη οικονομία, με αποδυναμωμένους ανθρώπους που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς εργατική νομοθεσία για την προστασία τους – αφού όλα αυτά τα ενοχλητικά πράγματα θα έχουν παραμεριστεί στα όνομα της λιτότητας – και θα είσαι επίσης ο νέος ιδιοκτήτης όλων των περιουσιακών στοιχείων, του λαού, και του έθνους που κάποτε τους ανήκαν.

Δεν είναι μόνο το ότι θα καταλήξεις με ένα απόλυτα συγκαταβατικό έθνος και εργατικό δυναμικό, αλλά έχοντας ένα τέτοιο καταπτοημένο και νικημένο μέρος τόσο κοντά θα χρησιμεύσει ως ένα υπέροχο εργαλείο πίεσης για ξερίζωμα κάθε «περιοριστικής» και «άκαμπτης» εργατικής νομοθεσίας και πρακτικής στις γειτονικές χώρες. Και δεδομένου ότι είναι σαφές ότι για αυτό ακριβώς μιλάει το ΔΝΤ όταν αναφέρεται στο σχέδιο για το μέλλον της Ευρώπης, δε γίνεται να μην δούμε ότι αυτό είναι τουλάχιστον μέρος της πρόθεσής της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας».

Πηγή.

Katrin Oddsdottir: 

H Ισλανδία λέει F off στους δανειστές

Για την Ελλάδα, η αθέτηση πληρωμών είναι η μόνη επιλογή / του Κώστα Λαπαβίτσα

For Greece default is the only option
©The Guardian

Οι διαπραγματεύσεις για τη μείωση του ελληνικού χρέους διακόπηκαν, χωρίς να καταλήξουν σε συμφωνία. Φαίνεται πλέον βέβαιο πως κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Αλλά το δράμα που συνοδεύει τις συνομιλίες στην Αθήνα, το Βερολίνο και το Παρίσι δείχνει πως δε θα υπάρξει καν συμφωνία για τους όρους που θα συμβεί αυτό. Πρόκειται για ένα ανηλεές παίγνιο, στο οποίο κυριαρχεί η λεγόμενη τρόικα, που συναπαρτίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), την «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (ΕΚΤ) και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ).

Αυτό που διαρκώς παραβλέπεται είναι τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης. Οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται σε πλήρη μυστικότητα. Η Ελλάδα, που κυβερνιέται από έναν δοτό κεντρικό τραπεζίτη, εκπροσωπείται από μια ομάδα τεχνοκρατών και πολιτικών που ως σήμερα διαχειρίστηκαν την κρίση με αξιοθρήνητο τρόπο. Στο έργο τους αυτό τους βοηθούν διαβόητοι εμπειρογνώμονες στη ρύθμιση χρεών, η τράπεζα «Λαζάρ φρερ» και το δικηγορικό γραφείο «Κλίρι Γκοτλίμπ», χωρίς ορατό αποτέλεσμα. Οι πιστωτές της Ελλάδας εκπροσωπούνται από το «διεθνές οικονομικό συμβούλιο» (IIF) τον εκπρόσωπο των τραπεζών. ‘Αλλοι πιστωτές, όπως τα επενδυτικά κεφάλαια, δε διαθέτουν συλλογική εκπροσώπηση.

Η τρόικα έχει αποδεχθεί πως για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος, χρειάζεται γενναία μείωση. Αλλά θέλει επίσης η αναδιάρθρωση να γίνει «εθελούσια», μια που σε περίπτωση που οι πιστωτές της Ελλάδας εξαναγκασθούν να την αποδεχθούν, η Ελλάδα θα ανακηρυχθεί επισήμως χρεοκοπημένη, και οι τράπεζες και οι χρηματαγορές θα γνωρίσουν κρίση. Η τρόικα θα ήθελε επίσης οι όροι αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους να επιτρέπουν τον άμεσο δανεισμό της -κάτι που πρέπει να γίνει επειγόντως προκειμένου να αποφευχθεί άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας- και να εξαιρεθεί από την αναδιάρθρωση το ελληνικό χρέος που βρίσκεται στα χέρια κρατικών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ. Όπως ήταν αναμενόμενο αποδεικνύεται και πάλι πως ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται τόσο εύκολα.

Το περί ου ο λόγος χρέος ανέρχεται στα 200 δις ευρώ. Το μισό πάνω-κάτω εξ αυτών βρίσκεται σε ελληνικά χέρια (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, επενδυτικά κεφάλαια κ.ο.κ) που θα είναι τα πρώτα που θα υποστούν τις συνέπειες της αναδιάρθρωσης (του «κουρέματος»). Λιγότερο από το 1/4 βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια των διεθνών τραπεζών και ένα μεγάλο μέρος του υπολοίπου κατέχεται από επενδυτικά κεφάλαια.

Η συμφωνία που προτείνει η τρόικα υπηρετεί τα συμφέροντα των πιστωτών, κυρίως των διεθνών τραπεζών. Η ονομαστική αξία του χρέους θα μειωθεί κατά 50% και το υπόλοιπο θα καλυφθεί από νέα μακροπρόθεσμα χρεόγραφα με χαμηλό επιτόκιο, ίσως κάτω από 4%. Τα ομόλογα αυτά θα υπόκεινται στο βρετανικό δίκαιο, που είναι ευνοϊκό για τους πιστωτές.

Οι απώλειες των διεθνών τραπεζών θα είναι μικρές. Παρόλα αυτά επιδιώκουν υψηλότερο επιτόκιο, αν και η διαπραγματευτική τους δύναμη έχει μειωθεί λόγω του ότι εξαρτώνται από τα κράτη για να έχουν ρευστότητα και κεφαλαιοποίηση. Το βαρύτερο πλήγμα θα το υποστούν οι ελληνικές τράπεζες, που μπορεί πράγματι να χρεοκοπήσουν. Οπότε το ελληνικό κράτος θα χρειαστεί απελπισμένα και νέα δάνεια, για να διασώσει την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η αναμενόμενη μείωση του ελληνικού χρέους θα απορροφηθεί έτσι σε μεγάλο βαθμό αμέσως από τις τράπεζες. Βαρύ θα είναι το πλήγμα και για τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρότερους κατόχους χρεογράφων, καθώς το «κούρεμα» θα ροκανίζει συντάξεις και αποταμιεύσεις.

Εντωμεταξύ τα επενδυτικά κεφάλαια αγοράζουν φτηνά ελληνικά χρεόγραφα, ελπίζοντας να τα μεταπωλήσουν σε καλύτερες τιμές μετά το «κούρεμα». Με την Ελλάδα να καλείται να αποπληρώσει δάνεια αξίας 15 δις ευρώ το Μάρτιο, πιθανότατα θα αντληθούν μεγάλα ποσά από τις τσέπες των Ευρωπαίων φορολογουμένων για να πληρωθούν σε αυτά τα πτωματοφάγα επενδυτικά κεφάλαια. Η εφαρμογή του ελληνικού δικαίου θα ήταν δυνατό να εξαναγκάσει ορισμένους κερδοσκόπους να συμφωνήσουν, αλλά αν η μείωση της αξίας του χαρτοφυλακίου τους δε είναι εθελούσια θα πυροδοτηθεί μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα συμπαρασύρει το σύνολο των χρηματαγορών.

Το χειρότερο με την επικείμενη συμφωνία είναι πως δεν πρόκειται να ωφελήσει μακροπρόθεσμα την Ελλάδα. Αρχικός στόχος ήταν να μειωθεί το χρέος στο 120% του ΑΕΠ ως το 2020, αλλά το πρόγραμμα «διάσωσης» της τελευταίας διετίας βύθισε τη χώρα στην ύφεση. Το ΔΝΤ εκτιμά πως το 2020 το ελληνικό χρέος θα είναι πολύ ψηλότερο -σε σαφώς μη-βιώσιμα επίπεδα. Απαιτεί έτσι ακόμα βαθύτερες περικοπές, αλλά η ύφεση θα βαθύνει κι άλλο αν περικοπούν περισσότερο οι μισθοί, οι συντάξεις και οι δημόσιες δαπάνες. Οι κοινωνικές επιπτώσεις στην ήδη εξασθενημένη χώρα θα είναι τρομερές, πέραν των πολιτικών δυσκολιών να επιβληθεί περαιτέρω λιτότητα.

Είναι σαφές πως η Ελλάδα λίγα έχει να προσδοκά από το «κούρεμα» που προωθεί η τρόικα. Είναι ανάγκη να αναλάβει τις τύχες της στα χέρια της, εγκαταλείποντας το θέατρο της δήθεν «εθελούσιας» αναδιάρθρωσης. Για να το πράξει αυτό, χρειάζεται να χρεοκοπήσει με κυρίαρχο και δημοκρατικό τρόπο, και να κηρύξει αθέτηση πληρωμών.

Η Ελλάδα στη συνέχεια θα αξιολογήσει δημοσίως τα χρέη της και θα αποφασίσει τι και πώς θα αποπληρώσει. Στόχος αυτής της κίνησης θα είναι η επιστροφή στην ανάπτυξη και η συνέχιση της παροχής βασικών κοινωνικών υπηρεσιών. Τα χρέη της αναγκαστικά θα ακυρωθούν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στα χέρια κρατικών φορέων και της τρόικα και θα επαναδιαπραγματευθούν με τους δανειστές της υπό πλήρη λαϊκό έλεγχο. Μόνο έτσι θα τελειώσει το παρόν θανατηφόρο σίριαλ, και θα κατορθώσει η ελληνική κοινωνία να κάνει τα πρώτα βήματά της στη μακρά πορεία προς την ανάκαμψη.