Brouwerij De Prael vreest kabinetsplannen arbeidsbeperkten

Cathelijn Debuisonjé (47) staat in de winkel van De Prael in de Oudezijds Armsteeg, waarvoor ze samen met de manager ook de inkopen doet. Debuisonjé heeft een bipolaire stoornis.

Ze begon naar eigen zeggen vooral als dagbesteding bij De Prael. "Nu heb ik veel verantwoordelijkheid opgebouwd, en kan ik laten zien wat ik kan." Ze kreeg de sleutel van de winkel en ze staat er bijna dagelijks.

Debuisonjé schrok van de plannen van het kabinet, dat af wil van het minimum­loon voor arbeidsbeperkten. "Ik kom nu al nauwelijks boven de bijstand uit. Ik wilde eigenlijk net meer gaan werken," zegt ze. "Maar misschien moet ik dan maar gaan genieten van mijn vrije tijd." Ze vindt het onvoorstelbaar. "Waarom zou je bezuinigen op de mensen die het minst hebben?"

In De Prael werken zo'n 170 mensen, waarvan 150 met een arbeidsbeperking: mensen met een fysieke of mentale beperking, ex-verslaafden of daklozen. Twintig van hen hebben een contract, de rest is betaald vrijwilliger.

De brouwerij biedt niet alleen een dagbesteding, maar ook een salaris om van te leven.

Het bedrijf krijgt nu nog van de gemeente loonkostensubsidie. De vrees bestaat dat dat wordt afgeschaft, waardoor het minder aantrekkelijk zou worden om te komen werken. 

Volwaardige baan
Fer Kok (57), oprichter van De Prael, loopt langs de enorme ketels waar gemout en gefilterd wordt. Kok begon De Prael samen met Arno Kooy in 2001. Beiden werkten in de psychiatrie en daar begonnen ze samen bier te brouwen. Ze wilden hun werk met het brouwen van bier gaan combineren, en zo werd De Prael geboren. 

Terwijl in de centrale ruimte van het proeflokaal de sporen van de avond ervoor worden weggepoetst, staan ze in de keuken van het proeflokaal alweer vlees te bereiden en in de kelder flesjes te labelen. Aan de muur hangen tientallen portretfoto's, ooit gemaakt door een getalenteerde werknemer van De Prael. 

Kok kent ieders verhaal, het één hoopvol, het ander bijzonder tragisch. De focus ligt bij De Prael volgens Kok op werken, niet op zorgen. "Waar we hier voorheen meer hulpverleners waren, valt dat nu mee," zegt hij. "Het is voor hen een volwaardige baan, ze zijn er trots op en nemen zelf verantwoordelijkheid." 

Achteruit
Het sociale bedrijf doet het beter dan ooit, ze hebben net een nieuwe vestiging geopend in het Westelijk Havengebied. "We hebben wel geluk met onze timing hoor," zegt Kok. "Vijftien jaar geleden wisten alleen oude, dikke mannen wat speciaalbier was."

De plannen van het kabinet om arbeids­beperkten minder dan het minimumloon te laten verdienen zijn volgens Kok een bedreiging voor de brouwerij.

Als dit doorgaat betekent het voor de mensen met een contract dat ze er rond de dertig procent in loon op achteruit gaan, 'een doodsteek', volgens Kok. 

"Dit demotiveert zo ontzettend. Deze mensen hebben net met veel moeite iets opgebouwd en dan wordt het ze weer afgenomen."

Regulier restaurant 
Kok Mike Person (24) is ook niet blij met de plannen. Hij staat vlees te bereiden in de keuken van De Prael. Af en toe geeft hij zijn collega instructies. "Niet te heet, hè!" Person heeft naast zijn werk als kok een taak als begeleider. "Ik vind het bijzonder dat we elkaar iets kunnen leren." 

Person is arbeidsbeperkt door een chronische knie-aandoening. Bij reguliere restaurants houden ze volgens hem nauwelijks rekening met zijn beperking. Hij ziet het somber in als de plannen van de regering doorgaan. "Ik verdien nu al niet veel, maar dan kom ik gewoon niet rond."

Lees ook: Brouwerij De Prael is nu een beetje Limburgs