Asielzoeker droomt van bekommernis die Happy Feet kreeg
Voor dierennieuwswatchers was het de afgelopen maanden weer feest. Eerst had je de soap rond Happy Feet, de in Nieuw-Zeeland gestrande keizerspinguïn. Wekenlang werden wij nauwgezet op de hoogte gehouden van diens wel en wee - als betrof het hier een geliefd wereldleider op zijn sterfbed.
Nu eens kampte hij met 'stress', dan weer verkeerde hij 'in kritieke toestand'. Maar na vijf operaties en een streng 'ziekenhuisdieet' kon hij terug naar de Zuidpool, al had hij er naar verluidt 'weinig zin in'. Totale kosten van de reddingoperatie: zo'n 18.000 euro. Zoveel bekommernis om een zeevogel - de modale asielzoeker die wordt teruggestuurd naar zijn vaderland kan er alleen maar van dromen.
Voorts was er de uitspraak van schrijver Midas Dekkers op de boekenbeurs in China. Hij weigerde aldaar te protesteren tegen de schending der mensenrechten, net als trouwens de rest van zijn collega's. Zelfs een lullig speldje ging onze literaire helden te ver. Maar was Amnesty International, zei Midas Dekkers tegen NRC Handelsblad, met een verklaring gekomen over de schending der dierenrechten, dan had hij die 'vermoedelijk' wel getekend. Dieren in het nauw, kortom, verdienen zijn steun. Met mensen in het nauw ligt dat heel wat genuanceerder.
Toen barstte er een fikse rel los rond twee professoren die koste wat kost wilden aantonen dat vleeseters niet kunnen deugen. Dit verlangen bleek zo groot dat ze hun mensenverstand moeiteloos overboord zetten. Zelfs voor gefingeerde data draaide een van de hooggeleerden zijn hand niet om. De andere, belijdend vegetariër en oud-voorzitter van actiecomité Wakker Dier, had geen moment argwaan gekoesterd. Want, zei ze bij Pauw & Witteman, de uitkomsten bevestigden precies wat ze toch al dacht. Als het om dierenwelzijn gaat, is klaarblijkelijk alles geoorloofd. Zelfs in de wetenschap.
En dan zou ik nog bijna de wolf vergeten die recentelijk opdook in het oosten des lands. Of de getuigenverklaring daaromtrent klopt - niemand die het weet. De beschikbare foto's zijn te vaag. Een en ander verhinderde niet dat het beestje meteen onderwerp werd van debat, met felle voor- en tegenstanders.
Ik werd aan de wolf herinnerd door een opiniestuk dat maandag op deze pagina's stond afgedrukt. Twee Wageningse wetenschappers poneerden daarin dat 'al te wilde natuur' tegenwoordig vooral wordt gezien 'als een bedreiging van maatschappelijke en economische belangen'. Zie het Haagse ingrijpen in de Oostvaardersplassen. De terugkeer van de wolf, begrijp ik, zou deze 'onnodige polarisatie' over de wilde natuur kunnen versterken.
Volgens hen blijkt uit onderzoek dat 'een krappe meerderheid van de stedelingen' geen bezwaar heeft tegen de aanwezigheid van genoemd dier op Nederlands grondgebied. "Maar zelfs de voorstanders zien een tegenstelling tussen de belangen van de wolf en die van de mens." Hij moet namelijk niet te dicht in de buurt komen. Hun oplossing: 'tijdige en eerlijke voorlichting' en 'een open dialoog met direct betrokkenen'. Zo willen ze voorkomen dat onder het volk 'onnodige angst' ontstaat.
Of ook de wolf zelve mag meedoen aan die 'open dialoog' ten einde zijn standpunt te verdedigen, laten de auteurs helaas in het ongewisse. Maar persoonlijk sta ik nergens meer van te kijken.