dinsdag 24 juli 2018

Hans Warren: Geheim dagboek: Deel 9 (1971-1972)

Hans Warren: Geheim dagboek: Deel 9 (1971-1972) (Nederland, 1991): 171 blz: Uitgeverij Bert Bakker

In 1971 en 1972 pakt Hans Warren het dichten weer wat serieuzer op. Ook schrijft hij weer meer in zijn dagboek. De vriendschap met Gerrit Komrij en zijn vriend Charles Hofman wordt bestendigd. In juli 1972 ontmoet Hans Gianni, een Italiaan op wie hij zich onmiddellijk verlieft. Ook in dit deel vooral veel aandacht voor zijn antiek verzameling. 

- 20 maart 1971 Zoals je leven vaak voor geruime tijd bepaald wordt door toevallige ontmoetingen, zo wordt ook je belangstelling dikwijls in een bepaalde richting gelokt door toevallige lectuur. Je stuit op een figuur waarover je meer wilt weten en komt via zijpaden in onverwachte terreinen.

- 18 juli 1971 Het samenleven in een huwelijk maakt dat op den duur alleen de gemeenschappelijke vrienden overblijven. De vrienden die je meer voor jezelf had blijven geleidelijk weg.

- 10 september 1971 Het is bemoedigend je aan de dagboeken van anderen te ergeren.

- 19 september 1971 Een dagboekschrijver aan wie je je van tijd tot tijd niet geducht stoort, deugt waarschijnlijk niet. Hij zeurt over kleinigheden en kleinzieligheden, dubt over zijn gezondheid, voelt zich verongelijkt, draaft door over dingen die je niet interesseren, kortom hij laat je voordeur openstaan als 't koud is en je vindt zijn roos in je haarborstel. ...
Het wordt mij altijd kwalijk genomen als ik zeg katten een ware plaag te vinden. "O ja, natuurlijk, omdat je van vogels houdt," vergoelijkt men dan. En ik moet uitleggen dat ik een kat een boeiend dier vind, maar een vreselijke hekel heb aan mensen die ze slecht verzorgen. Die katten half laten verwilderen zodat ze met zijn allen honderdduizenden vogels opvreten.

- 29 februari 1972 Het huwelijk is een verwerpelijke instelling. Vastzitten aan een partner tot je murw bent, je in je lot schikt en zo tot de dood doorsukkelt. Dan is er voor de overlevende een nabloei mogelijk, maar meestal zijn de mooie jaren voorbij. In de periode dat je het belangrijke werk zou moeten leveren ben je elkaar tot last.

- 1 april 1972 Wat een contrast: onze westerse weeldemaatschappij waar de jeugd veelal niet meer leren wil, het nut van studie en ontwikkeling niet langer inziet, al de tegen-cultuurstroming aan gaat hangen alvorens ze tot rijpheid is gekomen, en de toestand in wat zo beschamend "onderontwikkelde gebieden" heet. Daar juist de grote dorst naar kennis met als doel verheffing uit de ellende.

- 19 april 1972 Leven met antiek is antiek liefhebben en antiek liefhebben is de schatten die het verleden heeft overgelaten in het heden laten werken.

- 8 juni 1972 Ik omring me met mooie dingen van allerlei herkomst die ik dan zo harmonisch mogelijk neerzet. Ik heb een voorkeur voor oriëntalia, etnografica en archeologische vondsten, maar zal me nooit specialiseren. Zelfs alléen maar kunst uit Tibet of Indonesië zou me niet bevallen. Ik vind het verrassend om de meest uiteenlopende dingen naast elkaar te hebben, laat mijn gedachten graag van het een naar het ander verspringen. Mijn smaak geeft daarbij de doorslag. ...
Een Griekse vaas van topkwaliteit behoort tot de mooiste dingen die ooit gemaakt zijn. Vier of vijf zalen vol Griekse vazen deprimeren, tenzij je er studie van maakt. Overal is het snel te vol, ook thuis.

- 29 augustus 1972 Leven met antiek betekent ook: vanmorgen heb ik bij het openen van een luik het rechtervoetje van een archaïsch Tanagrabeeldje afgeslagen. Het kon geplakt, je ziet er niets meer van, maar toch heb ik er de pest over in.

- 16 november 1972 Wanneer ik terugblader in dit dagboek lijkt het één klaagzang. Waarom pak ik het zo zelden als ik me gelukkig voel, dwaze sprongen maak door de kamer, geniet van alles dat het bestaan biedt? Er is zoveel waar ik blij mee ben. ...
Wanneer een jongen als Gideon mislukt, is dat toch niet mijn schuld? Wat had ik aan mijn vader? Toch ook helemaal niets? Nooit aanmoediging in wat ik wilde, enkel tegenwerking. Niettemin had ik een rijke jeugd doordat ik was wie ik was. Innerlijke rijkdom kan ik Gideon niet geven. Ik bereid me nu maar op zijn thuiskomst voor. Hij is te groot voor een pak slaag. Ooit zal hij ook alleen tegenover zichzelf komen te zitten.

- 30 december Het jaarlijkse kwalenoverzicht. Zwerende uitslag op wangen en voorhoofd, dat duurt nu al twee jaar. Het is een allergie, oorzaak onbekend. Getobd met mijn gebit. Het aantal vetcysten neemt toe, op gekke plaatsen als armen en benen. Ze verdwijnen nimmer als ze er eenmaal zijn, groeien traag maar gestadig. Ogen weer achteruit, vooral het linker, toch al zo slecht. Potentie fantastisch, weinig migraine, chronische sinusitis wat minder. Geestelijk ben ik misschien evenwichtiger geworden. Ik voel me in een vruchtbare levensfase: het lijkt me dat ik meer ruimte, meer voorland heb dan ooit.

Lees verder deel 10

  

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.


2 opmerkingen:

  1. Fijne samenvatting weer. De opmerkingen over Gideon intrigeren me. Schrijft hij vaak over zijn kinderen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Jannie, Hans Warren schrijft regelmatig over zijn kinderen. Op Amanda is hij gek, en met Beryl en Gideon heeft hij een moeizame verhouding. Hans had niet de ouders die hij gewenst had en waarschijnlijk hebben de kinderen van Hans ook niet de vader die ze gewenst hadden. Overigens als je de dagboeken moet geloven is Hans niet eens zo'n slechte vader geweest, hij hield alleen erg van zijn rust. Groetjes, Erik

      Verwijderen