Ikazia Nieuws Herfst 2018 by Ikazia Ziekenhuis

KWARTAAL MAGAZINE VAN HET IKAZIA ZIEKENHUIS ROTTERDAM

IKAZIA NIEUWS

Gastredactie: radioloog S.B.A. van der Valk Voor en na behandeling bij COPD

Herfst 2018

Unieke crowdfundingsactie

Voorwoord 01

Voorwoord Onze organisatie beschikt al enige jaren over ruimte in het Gezondheidscentrum Slikkerveer om een poliklinische voorziening te openen. Productieplafonds vanuit de verzekeraars waren de belangrijkste oorzaak om daar geen invulling aan te geven. Want zorg leveren die niet vergoed zou worden, is voor een gezonde bedrijfsvoering met hele kleine marges, niet aantrekkelijk. Toch is aan het begin van dit jaar, op initiatief van de medische staf, opnieuw het gesprek gestart om de mogelijkheden te overwegen. Een nieuw concept, met gezamenlijke verantwoordelijkheden en verplichtingen, was uitdagend genoeg om dit pad in te gaan. Themagericht werken, onder andere in de vorm van zorgstraten, met mogelijkheden van onderzoek en behandeling op één dag, is het uitgangspunt op deze nieuwe locatie. In het Gezondheidscentrum zijn onder andere fysiotherapeuten, huisartsen en een apotheek gevestigd. Als ziekenhuis kijken we dan ook uit naar de samenwerking met deze eerstelijn. Juist het gezamenlijk onder één dak zitten, kan iets extra’s voor onze patiënten betekenen. Dinsdag 11 september 2018 was het dan zover, de daadwerkelijke start van onze nieuwe polikliniek. Bewoners van Ridderkerk en Slikkerveer zijn apart geïnformeerd via een magazine dat huis-aan-huis verspreid is in Ridderkerk. Dit magazine bevat enthousiaste verhalen van medewerkers, specialisten en toekomstige gebruikers en is te bekijken via www.ikazia.nl.

“Juist het gezamenlijk onder één dak zitten, kan iets extra’s voor onze patiënten betekenen.”

Zo werkt Ikazia continu aan de zorg van morgen. Ook innovaties brengen betere zorg en meer comfort voor onze patiënten. Een voorbeeld van een relatief nieuwe behandeling in Ikazia is barbotage. Een onderwerp waarover gastredacteur en radioloog Van der Valk in deze editie van Ikazia Nieuws onder andere vertelt. Ook leest u in dit nummer over de bijzondere crowdfundingsactie van Anton Hylkema, patiënt met hart voor Ikazia. Ik wens u veel leesplezier! Met vriendelijke groet, Mr. R.P.D. Kievit, arts Algemeen directeur

02 Gedicht

Regenboog De boog van kleuren in de lucht raakt hart en ogen aan, in hem aanschouwen wij een vrucht die smaakt naar voortbestaan. De regenboog is het verhaal van hoop en vrolijkheid, zich uitend in een kleurentaal vervuld van zuiverheid.

P. Schelling

Inhoudsopgave VOORWOORD GEDICHT PASTORALE GASTREDACTIE S.B.A. VAN DER VALK - Zijn eerste ervaringen met de zorg - De radioloog, een spil in het web - Patiëntervaring met beeldvormend onderzoek - Patiëntervaring met barbotage - In gesprek met twee clubartsen

01 02 17 04 06 09 11 12

MEET & GREET - Met Chantal, één van onze medisch pedagogisch zorgverleners

DAG VAN - SEH-verpleegkundige Wouter van Veen

VOOR EN NA BEHANDELING - Bij COPD

VRIENDEN VAN IKAZIA - Vriendschapsverhaal Henny Bel en Wout Kleine - Crowdfundingsactie Anton Hylkema

OP BEZOEK BIJ...

DIT DOE IK - Hennie Hartman, telefoniste/receptioniste

WACHTKAMERVRAAG

COLUMN - Carla Breedveld

04 Gastredactie

Zijn eerste ervaringen met de zorg Wat wil jij later worden als je groot bent? ‘Dokter’, daar was de kleine Van der Valk van overtuigd. Zijn eerste ervaring met de zorg herinnert hij zich nog als de dag van gisteren. Radioloog Van der Valk: “Ik was samen met mijn vader, destijds longarts, in een boekenwinkel. Terwijl mijn vader rondkeek, zag ik een man in elkaar zakken. Hij lag daar zomaar opeens. ‘Papa, papa er ligt een meneer op de grond!’ Mijn vader schoot de man te hulp en ging zelfs met hem mee in de ambulance. In mijn herinnering zie ik de ambulance nog zo wegrijden. Mijn vader achterin, wijzend en roepend naar mij: ‘Steef blijf daar!’ Ik mocht meerijden in de politieauto op weg naar het ziekenhuis. Daar vertelde mijn vader dat de man het had overleefd en dat ík daar aan had bijgedragen!” “Ja, spanning en sensatie”, vervolgt de radioloog. “Die twee woorden waren op de één of andere manier altijd van toepassing op de avonturen die ik met mijn vader beleefde. Mijn vader vroeg mij destijds mijn ervaring(en) op te schrijven. Dat deed ik. Jammer dat ik het verhaal niet meer terug kan vinden, maar het was iets als: ‘… . En toen kwam

• Steef van der Valk, radioloog • Studeerde geneeskunde in Rotterdam • Volgde de opleiding tot radioloog in Almelo • Sinds 2016 werkzaam in het Ikazia Ziekenhuis • Vader van Floor (5) en Joep (7) • Woont op Goeree-Overflakkee • Houdt wel van een uitdaging • Als hij ergens voor gaat, doet hij dat voor 100 procent • Is een liefhebber van kunst, wandelen, wintersport • …..maar ook zijn werk is zijn passie! • Komt uit een medische familie • Voelt zich thuis in Ikazia • Is trots op het radiologie-team en het radiologie-vak dat continu in ontwikkeling is.

“Mijn vader kijkt nu weleens met mij mee. Bijzonder om die passie als familie met elkaar te delen.” er een ziekenauto met sirene en waren er allemaal mensen met een soort strijkijzertjes in hun handen…..’ Ik sprak de taal van een kind van 8. De taal die ik mijn eigen kinderen nu ook hoor spreken. Eén ding was zeker; het was een taal waaruit enthousiasme klonk en een passie om mensen beter te maken. Gelukkig werd ik jaren later ingeloot voor de opleiding Geneeskunde!”

een dag mee op een afdeling radiologie. Ja, dáár voelde hij zich thuis!

De ‘actie’ zoals Van der Valk vroeger met zijn vader meemaakte, heeft hij in het begin van zijn loopbaan ook even opgezocht. Traumachirurgie, dát leek hem wel wat. Maar tijdens zijn jaren als arts-assistent chirurgie kwam hij erachter dat dat vak niet voor hem was weggelegd. Via via liep hij

Of zijn eigen kinderen later in de zorg gaan werken, weet hij nog niet. “Ze moeten vooral gaan doen wat ze leuk vinden. In de tussentijd schrijf ik al hun kinderlijke uitspraken die met de zorg te maken hebben graag voor hen op. Je weet maar nooit of zij ook ooit in een tijdschrift staan.”

“En ik voel me er nog steeds thuis! Zoals ik vroeger ‘meekeek’ met het werk van mijn vader, kijkt mijn vader nu weleens met mij mee. Bijzonder om die passie als familie met elkaar te delen.”

Uitspraken van Floor en Joep van der Valk (5 en 7 jaar)

“In Italië wonen Italianen en die spreken Italiaans. Als we naar doktersland gaan, zijn daar dokters en die spreken dokters.” “Een ziekenhuis is een groot wit gebouw met een rood kruis er op.”

06 Gastredactie

De radioloog; een spil in het web “Radiologie is voor veel mensen een onbekend vakgebied”, weet Van der Valk. “Daar mag best wat verandering in komen!” Radiologen zijn vaak niet zo zichtbaar voor de patiënt, maar hebben wel degelijk een belangrijke rol in het ziekteproces. Wist u dat alle beelden die de radiodiagnostisch laborant maakt (denk aan röntgenfoto’s, MRI, CT en echografie) worden beoordeeld door de radioloog? Radiologen zijn dokters die speciaal zijn opgeleid om beeldvormende onderzoeken te beoordelen op afwijkingen, zoals botbreuken of tumoren. Dokter Van der Valk: “We beoordelen de beelden, doen verslag aan de huisarts of specialist die de patiënt heeft doorverwezen naar de afdeling radiologie, stellen een diagnose en denken (waar nodig) mee over vervolgonderzoek. Een patiënt ziet ons dus niet in de spreekkamer, maar we hebben in veel gevallen wel meegedacht over zijn of haar behandeltraject. In principe zijn alle radiologen in Ikazia algemeen opgeleid. Wél heeft iedereen zijn of haar eigen aandachtsgebieden binnen de radiologie waarvoor extra scholing wordt gevolgd. Denk bijvoorbeeld aan radiologie van het hart, de borst of de buik. Mijn aandachtsgebieden binnen de radiologie zijn de botten en spieren. Voor dit deel werk ik veel samen met de orthopeden, traumachirurgen en sportartsen. Radiologen behandelen ook steeds meer aandoeningen. Denk hierbij aan het injecteren van medicatie bij pijnlijke gewrichten of het

verwijderen van verkalkingen in schouders. Het leuke is dat we bij dit deel van de radiologie wél direct patiëntencontact hebben.”

5 dingen die de radioloog voor u doet 1. Afwijkingen vinden, zoals botbreuken, een herseninfarct, tumoren of hartaandoeningen 2. Screenen op tumoren, zoals borst-, darm-, of longtumoren 3. Aandoeningen behandelen met een kleine ingreep waarbij gebruik wordt gemaakt van beeldvorming 4. Stukjes weefsel uitnemen (biopten) met behulp van echografie, CT-scan of MRI 5. Zorg dragen voor verantwoord gebruik van röntgenstraling

De radiologie is en blijft een vak dat in ontwikkeling is

De rol van de radioloog (en nucleair geneeskundige) is de afgelopen jaren flink toegenomen en blijft toenemen. Van der Valk: “De zorgvraag is enorm toegenomen. Dat komt enerzijds doordat patiënten ouder worden en steeds intensievere zorg nodig hebben. Anderzijds kunnen we door ontwikkelingen in apparatuur meer voor de aanvragende specialist en de patiënt betekenen. Het Ikazia Ziekenhuis, en de afdeling radiologie in het bijzonder, blijft haar procedures en apparatuur continu verbeteren om nog betere patiëntenzorg te leveren.”

Wist u bijvoorbeeld dat Ikazia… 1 … dit jaar een extra echografiekamer heeft gekregen om patiënten eerder te kunnen helpen? 2 … in het najaar van 2018 een nieuw mammografie-apparaat krijgt, waarbij vrouwen minder pijn hebben bij het samendrukken van de borsten tijdens het onderzoek? 3 … in 2019 een PET/CT scan krijgt? 4 … door de komst van de PET/CT scan alle radiologie-zorg onder één dak kan geven?

Gastredactie 09

Beeldvormend onderzoek leidde tot vertrouwen in het voetballen!

Maik Molenaar uit Oude Tonge voetbalt bij Herkingen ‘55 Als je voetbalt komt het weleens voor dat je door je enkel gaat. Dat gebeurde ook bij Maik. Alleen niet één keer, maar wel vier keer. Maik: “Ik ging steeds door dezelfde enkel. Ik had pijn en ik kon niet voetballen. Omdat de fysiotherapeut een zwelling voelde, verwees hij mij door naar het Ikazia Ziekenhuis.”

Radioloog Van der Valk: “De fysiotherapeut wilde er zeker van zijn dat er geen scheur in de enkelband zat. Daarnaast wilde hij een verklaring voor het feit dat Maik extra pijnklachten had in een staande houding.” Maik: “Ik had nog nooit van Ikazia gehoord, maar mijn fysiotherapeut kende radioloog Van der Valk en zijn expertise op het gebied van sport- en skeletradiologie. Ik had de rit vanuit Oude Tonge er graag voor over.”

De radioloog maakte een dynamische echo. Op de echo was te zien dat er geen scheur zat in zijn enkelbanden. Ook was er geen irritatie te zien. Maik: “Na overleg tussen mijn fysiotherapeut en de radioloog kreeg ik evenwichtsoefeningen om mijn enkelbanden stabieler te maken. Daarna kon ik het voetballen weer langzaam op gaan bouwen.” Dat de radioloog bepaalde enkelproblemen heeft uitgesloten, geeft Maik weer vertrouwen in de toekomst. Hoewel er geen voetbalcarrière in het verschiet ligt, is dat potje voetbal tóch wel heel belangrijk voor hem!”

Gastredactie 11

Pijnklachten in de schouder verminderen door barbotage Bianca IJdo had een zeurende pijn in haar rechterschouder. Ze was van de trap gevallen en dacht dat haar pijnklachten daar hoofdzakelijk vandaan kwamen. Na onderzoek bleek dat ze (ook) last had van kalk in haar schouderpees. Kalk kan eveneens pijnklachten veroorzaken. Soms kan barbotage door de radioloog dan uitkomst bieden.

Radioloog Van der Valk: “Soms heeft een patiënt kalkafzettingen in de schouderpees. In principe is het lichaam in staat om de kalk zelf weer op te ruimen. Kalk kan echter ook pijnklachten veroorzaken. Als fysiotherapie en pijnstillers niet helpen om de klachten te verminderen, kan barbotage uitkomst bieden. Met deze behandeling helpen we het lichaam om de kalk sneller op te ruimen.”

Of de pijnklachten uiteindelijk verdwijnen, moet Bianca nog afwachten: “In principe is 75 procent van de patiënten – een half jaar na de behandeling – klachtenvrij. Wat de uitkomst bij mij ook is; ik ben blij dat ik voor barbotage heb gekozen en zou de behandeling zo overdoen!”

Bianca IJdo is één van de patiënten die barbotage heeft gehad. Bianca: “Ik zag best een beetje op tegen de behandeling, maar het is mij alles meegevallen. Barbotage doet geen pijn. De avond na de behandeling had ik wel erge last van mijn schouder en heb ik slecht geslapen. Maar goed, er is toch in je lichaam gewroet. In de loop van de volgende dag werd de pijn dragelijk en had ik geen pijnstilling meer nodig.”

Van der Valk: “De plaats en grootte van de kalkafzetting bepaal ik met behulp van echografie. Vervolgens prik ik de plek aan met een dunne naald. De kalk wordt dan als het ware gekraakt en omspoeld met vocht. Soms verlaat een deel van de kalk het lichaam direct via de naald. Dat is mooi meegenomen, maar niet het doel van de behandeling.”

12 Gastredactie

“Als je mag kiezen voor welke club of sporter je kan werken, waar zou je dan voor kiezen?” Toen we gastredacteur Van der Valk vroegen wie hij graag wilde interviewen voor Ikazia Nieuws was de keuze snel gemaakt: zijn twee collega’s Dr. Simon Knops (traumachirurg) en Bas Bulder (sportarts). Als skeletradioloog werkt hij veel met deze heren samen. Díe samenwerking stelt hij erg op prijs. Maar de échte reden voor het interview is het feit dat Van der Valk, als sportliefhebber, heel nieuwsgierig is naar het werk dat Knops en Bulder naast hun werk in Ikazia doen. De één is clubarts bij Sparta Rotterdam, de ander bij ADO Den Haag. Wat vinden zij het leukst aan dit werk? Wat nemen zij vanuit de topsport mee naar de dagelijkse praktijk in Ikazia en andersom? Én voor wie of welke club zouden zij willen werken als ze mogen kiezen? Van der Valk vroeg het hen. Van der Valk: Wat heeft jou bewogen om clubarts bij Sparta te worden? Knops: Ik ben eigenlijk een beetje in dit werk gerold. Ik kwam al weleens bij Sparta, als supporter. Ik vond het altijd al een gezellige, levendige en betrokken club. Toen Lucas Vogels, de toenmalige clubarts, voornemens was met pensioen te gaan, ben ik een aantal keren voor hem ingevallen. Gaandeweg heb ik het werk van hem overgenomen. Het leek me destijds heel leuk om erbij te doen, naast mijn werkzaamheden in Ikazia. En die mening deel ik nu, 2,5 jaar later, nog steeds. Van der Valk: Zijn er dingen die je bij Sparta meemaakt en die je mee kunt nemen in je werk als traumachirurg in Ikazia? Knops: Jazeker, soms kan ik bijvoorbeeld behandelingsmethoden uit de topsport toepassen op een jonge dynamische (amateur)sporter in Ikazia. Om een voorbeeld te noemen: als een ‘normale’ sporter met een enkeldistorsie (red.: verzwikking) met enkelbandletsel behandeld wordt, krijgt hij of zij een drukverband. Vervolgens zien we de patiënt meestal pas twee weken later terug op de polikliniek. Als een topsporter op het veld een enkeldistorsie met enkelbandletsel heeft, moet hij eigenlijk zo snel mogelijk weer ’fit’ zijn. Stilstand is achteruitgang. Een methode die we bijvoorbeeld bij Sparta toepassen is ‘flossen’. Hierbij wikkelen we een siliconen band heel stevig om de enkel, waardoor de sporter sneller weer een normaal looppatroon heeft en hersteloefeningen kan verrichten. Van der Valk: De traumachirurgie heeft ook aardig wat raakvlakken met de topsport. Geldt dat ook voor jou als sportarts in Ikazia en clubarts bij ADO Den Haag?

Bulder: Voor mij geldt dat een stuk minder. Ik zie in Ikazia geen patiënten met acute blessures, zoals ik bij ADO wél zie. Op de polikliniek zie ik met name chronische patiënten die al langer met klachten rondlopen en eerder onder behandeling zijn geweest bij bijvoorbeeld de fysiotherapeut. Dus dat geldt meer voor het werk van Knops dan voor mij. Van der Valk: Ik vind het bewonderingswaardig dat jullie dit werk naast je werk in Ikazia doen. Want het blijft niet alleen bij wedstrijden en trainingen, er komen natuurlijk ook trainingskampen en dergelijke bij kijken. Draaien jullie ook spreekuren voor de club? Bulder: Ik wel, ik draai twee dagen in de week spreekuur. Knops: Wat voor soort patiënten zie je dan op het spreekuur? Bulder: Ik zie hier geblesseerde spelers met zowel acute als chronische blessures. Zij hebben met name problemen aan het bewegingsapparaat, maar soms krijg ik ook huisarts-geneeskundige vragen. De fysiotherapeut filtert gelukkig heel goed wie wel en wie niet op het spreekuur hoeft te komen. Van der Valk: Wat vinden jullie het leukst aan dit werk?

Bulder: Ik vind het leuk om zo snel mogelijk een diagnose te stellen – het liefst op het veld – en er vervolgens voor te zorgen dat alles zo snel en zo goed mogelijk geregeld wordt. Ik vind het ook leuk om te kijken naar nieuwe ontwikkelingen. De ontwikkelingen rondom de topsport nemen toe. Er is bijvoorbeeld veel intensievere begeleiding nodig en er is veel aandacht voor diëten.

Knops: Ik haal persoonlijk de meeste voldoening uit mijn werk als ik een speler kan helpen met een operatie. Dan gaat mijn hart sneller kloppen, want dan kan ik écht iets voor hem betekenen. Dat is natuurlijk niet het leukste voor de speler, maar ik ben niet voor niets chirurg. Ook het stukje preventie vind ik interessant in mijn werk als clubarts. Hoe zorgen we ervoor dat we gedurende het seizoen minder blessures hebben? Verder ligt er voor mij een grote uitdaging in de samenwerking en interactie met de medische- en technische staf. We doen het niet alleen. Van der Valk: De relatie met het ziekenhuis waar jullie spelers soms naar verwijzen, is ook heel belangrijk. Hoe ervaren jullie dat? Knops: Die relatie is inderdaad zeer belangrijk. Als besloten is dat er aanvullend onderzoek verricht moet worden, verwachten speler én zaakwaarnemer dat dit snel geregeld wordt. Daar moet je goede afspraken over maken met het ziekenhuis. Korte lijnen zijn essentieel. Om een voorbeeld te noemen: laatst had een patiënt heel kort van tevoren afgezegd. Die plek kon ik vervolgens aan een speler bieden, terwijl de plek anders verloren zou zijn gegaan. Van der Valk: Soms hebben patiënten het idee dat een sporter sneller aan de beurt is en buiten het programma en de wachttijden omgaat. Wat is jullie idee hierover? Knops: Bij topsporters streven we inderdaad naar nóg snellere zorg. Maar dat betekent niet dat het

‘ten koste gaat van’, het is meestal ‘erbij’. Als het mogelijk is, wordt er ruimte gecreëerd. Een arts zal bijvoorbeeld af en toe zijn pauze gebruiken om een speler te beoordelen. Van der Valk: Als je zelf zou mogen kiezen voor welke club of sporter je kan werken, waar zouden jullie dan voor kiezen? Bulder: Dat is een hele gevaarlijke vraag. Natuurlijk zou een aanbieding van een topclub, zoals AC Milan of Real Madrid gaaf zijn, maar ik denk dat ik dat nu, in de fase waarin ik nu zit, niet zou willen. Ik heb het heel erg naar mijn zin in de voetballerij, maar het is juist leuk om ook ‘gewone’ sporters op de polikliniek te zien. Op dit moment zou ik dus niet fulltime in dienst van een club willen zijn. Van der Valk: En voor jou Knops? Knops: Ik zou dan misschien wel voor een hele andere sport kiezen. Ik heb vroeger zelf rugby gespeeld. Rugbyers hebben ook interessante blessures. Of de wielersport! Dat lijkt me ook een dynamisch en uitdagend vak. Wielrenners moeten soms vanuit een rijdende auto verzorgd worden. Daar heb ik wel respect voor. Van der Valk: Mannen, heel erg bedankt voor dit gesprek! Ik heb bewondering voor jullie toewijding, als clubarts en als arts in Ikazia. Ik ben heel blij met de interactie en korte lijnen die wij met elkaar hebben in Ikazia en ik hoop dat we dat nog lang volhouden!

14 Op bezoek

Op bezoek bij... Voor patiënten die zijn opgenomen, spelen familie en naasten vaak een belangrijke rol. Tijdens ‘bezoekuur’ is het in Ikazia een komen en gaan. Op 22 augustus gaven we een aantal bezoekers een boeketje bloemen met de vraag: bij wie gaat u op bezoek?

Meneer Said

Meneer Said ligt op de Dagbehandeling. Hij heeft net een blaasoperatie gehad. “Toen ik werd opgeroepen voor de operatie, zouden we een dag later met het vliegtuig naar Marokko gaan. Die vakantie, gecombineerd met een familiebezoek, kon gelukkig doorgaan. De operatie werd daarna gepland. Het was een onzekere tijd, maar gelukkig had ik geen pijn.” Toen ik hoorde wat mijn man mankeerde, ben ik wat rond gaan lezen op het internet”, vertelt Mevrouw Lida. “Ik las dat roken een belangrijke ‘veroorzaker’ is. Mijn man rookte inderdaad.” “We hebben per direct alle pakjes weggegooid”, vult meneer Said aan. ”Natuurlijk weet ik al veel langer wat de gevolgen zijn van roken. Maar blijkbaar was dit hét teken van God om mijn gedrag daadwerkelijk te kunnen veranderen. Ik heb geen sigaret meer aangeraakt.” Mevrouw Lida: “We kennen Ikazia al langer. Onze beide kinderen zijn er geboren. Als ik langs Ikazia rijd, geeft het mij altijd een positief en vertrouwd gevoel. We hebben er mooie momenten beleefd. Gelukkig heeft ook dit ziekenhuisbezoek weer een goede afloop gekregen.”

Overgrootoma

Nina Wijnveldt gaat met haar oma op bezoek bij haar overgrootoma. Nina: “Ze ligt al een week in het ziekenhuis. Ze is gevallen, al voor de tweede keer! Ze heeft haar schouder en pols gebroken. Mijn overgrootoma voelt zich niet zo lekker. Daarom ga ik alleen met oma op de foto. Maar ik denk wel dat ze het heel leuk vindt dat ik met oma op de foto ben geweest. Ik ga het haar straks allemaal vertellen!” Nina heeft nog steeds zomervakantie. En in de zomervakantie is het altijd een beetje feest. “Vanavond blijf ik bij oma logeren in Spijkenisse en we gaan sushi eten op het dorp”. De dames hebben er nu al trek in!

Mevrouw Koopmans

De vakantie van meneer en mevrouw Koopmans liep anders dan verwacht. “We waren met onze boot op vakantie in Limburg. Alles ging goed. Totdat we scooters huurden en ik een te korte bocht maakte. Mijn stuur sloeg over en ik reed vol tegen de dijk aan. Ik voelde gelijk dat het mis was. Aan de buitenkant was niets te zien, maar binnenin mijn knie moest enorme schade zijn. Ik had pijn. Ook mijn nek en hoofd voelden niet goed. Met de ambulance werd ik naar het AMC in Maastricht gebracht. Ik moest geopereerd worden, maar gezien de revalidatie en nazorg – na de operatie – was het handiger als ik in een ziekenhuis in de buurt werd geopereerd. ‘Naar welk ziekenhuis wilt u dan mevrouw?’ Dat werd Ikazia. Ik kende Ikazia van 32 jaar geleden. Toen ben ik er bevallen. Gelukkig heb ik de ziekenhuiszorg in de tussentijd niet nodig gehad. Ik ben er wéér heel warm ontvangen. De zusters zijn zo lief, echt schatten. Ik mag naar huis als ik mijn knie voor 90 procent kan buigen. Ik zit nu op 77 procent, dus ik ben er bijna. Dan volgt een lang revalidatietraject. Ik mag 3 maanden niet staan. Als ik nu een scooter voorbij zie komen, denk ik maar aan één ding: was ik maar nooit op die scooter gestapt!”

Pastorale 17

Bel eau Deze zomer startte dan toch echt onze pelgrimage naar Santiago de Compostela. Een klein begin, vier dagen lopen om te kijken of het wat was. Zouden we het aankunnen? Hele dagen lopen met alle bagage op de rug. Zou onze vriendschap bestand zijn tegen het ongerief. Het waren vier fantastische dagen. Natuurlijk, we hadden moeten trainen, beter na moeten denken over de bagage. Maar toch, ook in deze slecht voorbereide voettocht van slechts vier dagen ervoeren we iets van de magie van het pelgrimeren. De laatste dag liepen we al uren in de zinderende hitte door de net gemaaide Franse korenvelden. We hadden nog slechts enkele slokken water toen we eindelijk door een dorpje kwamen. Hier moesten we onze lege flessen zien te vullen. Doorgaan zonder vers water zou onverantwoord zijn. De zestien huizen waar het dorpje uit bestond leken echter uitgestorven, geen mens, geen water te bekennen. Totdat er, bij het allerlaatste huis, door een hoge muur aan het oog onttrokken, een hond begon te blaffen. Een hond die direct tot de orde werd geroepen. In ons beste Frans riepen we de onzichtbare stem om water. Na een paar minuten had madame al onze flessen tot de rand gevuld met heerlijk helder water én kregen we als “le cadeau“ een flesje gekoeld bronwater uit haar koelkast. Gered door de hond, die we natuurlijk Bello (-bijna- Frans voor aangenaam water) hebben genoemd, konden we een paar uur later voldaan ons pelgrimspaspoort laten stempelen in de kathedraal van Chartres. In de pelgrimage, die sinds eeuwen symbool staat voor onze levensreis, leerde ik, in de confrontatie met m’n zere voeten, met de hitte, met mezelf, dat ik me op mijn reis door het leven niet zo veel zorgen hoef te maken. Wat kan ik me vaak druk maken. De les die Bello mij deze pelgrimage leerde, is dat ik mag loslaten. Het komt wel goed. Uiteindelijk niet door Bello, hoe belangrijk ook, maar ik mag vertrouwen op Hem die het water doet stromen, zelfs in de woestijn.

Ds. Dr. Jan Piet Vlasblom

Hennie Hartman, telefoniste/receptioniste

Dit doe ik in het Ikazia Ziekenhuis “Ik zit de ene keer achter de telefoon, de andere keer achter de informatiebalie en dan weer achter de inschrijfbalie. Telkens kom je in contact met mensen en dat is wat ik het liefste doe. Aan de inschrijfbalie draai je onder andere de stickers uit voor de patiëntenkaart zodat mensen de poliklinieken kunnen bezoeken. Bij de informatiebalie wijzen wij mensen de weg. Soms kun je wat extra’s betekenen. Laatst kwam een vrouw aan de balie die wat angstig was. Ik heb haar daarom persoonlijk bij de polikliniek gebracht en weer opgehaald. Bij het afscheid zag ik hoe blij zij was dat ik haar had begeleid. Maar ook voor mij was het fi jn haar te kunnen helpen. Als telefonistes beantwoorden wij de algemene telefoonlijnen van het ziekenhuis. Ook de interne lijnen van de artsen komen langs ons. Ik werk nu 18 jaar in Ikazia dus inmiddels weet ik de meeste nummers uit mijn hoofd zodat ik iedereen snel van dienst kan zijn. Soms tref je boze mensen. Door rustig en geduldig te blijven, help je hen toch vaak op weg zodat ook zo’n lijntje achteraf een goed gevoel geeft.”

Dit doe ik 19

20 Meet & Greet

“Soms zijn kinderen te ziek om te spelen, maar het speelgoed zien is ook al leuk!” Caylee mocht meelopen met Chantal, één van onze medisch pedagogisch zorgverleners. Caylee vindt het heel vervelend als kinderen ziek zijn. Chantal liet haar zien hoe wij het ziekenhuisbezoek een stukje minder spannend maken voor onze jonge patiënten. Overal kon Caylee stickers verdienen. Dolfijnenstickers, haar lievelingsdier; komt dat even goed uit! Als een volleerd zorgverlener liep Caylee in haar roze ‘uniformjurk’ door het ziekenhuis. Aan het einde van de dag leverde dat een mooie diploma op!

Chantal: “Als een kindje bij ons moet worden opgenomen, maken wij de kamer wat gezelliger. Soms zijn kinderen te ziek om te spelen, maar het speelgoed zien is ook al leuk! Welk speelgoed zou jij uitkiezen?” Een boekje, een puzzel; Caylee zocht de mooiste items uit.

De dames brengen ook een bezoek aan de behandelkamer. Chantal: “Als een kind een prik moet krijgen, doen we dat nooit op de eigen kamer. Dan blijft dit een veilige plek. Op de behandelkamer hebben we ook leuke dingen.” Caylee mag onder andere de Buzzy proberen. De Buzzy zorgt voor positieve afleiding en een natuurlijke verdoving als kinderen een prikje moeten krijgen, waardoor die prik opeens een stuk minder eng is. Ook de bellenblaas wordt natuurlijk geprobeerd!

Een bezoekje aan de uitslaapkamer van de OK mag niet ontbreken. Caylee test één van de auto’s waarmee kinderen naar de OK mogen rijden. Én ontdekt dat kinderen een ijsje en Nijntje krijgen nadat ze zijn geopereerd.

En het eten? Is dat eigenlijk wel lekker voor kinderen? Caylee helpt graag een handje mee in de keuken. Ze roert in de pannen, bereidt de broodbuffetwagens voor én proeft het toetje. Zo’n toetje wil ze iedere dag wel!

22 Wachtkamervraag

Sinds 11 september 2018 kunnen patiënten terecht op de polikliniek Ridderkerk-Slikkerveer. Op deze polikliniek leveren diverse specialismen zorg. Ook werken een aantal specialismen intensief samen, zoals op het gebied van Vaat/Diabetes, OSAS en Carpaal Tunnel Syndroom. Hierdoor kunnen onderzoek en behandeling zeer kort na elkaar plaatsvinden. Wat vinden (toekomstige) patiënten uit de buurt ervan dat Ikazia een polikliniek heeft geopend in Ridderkerk-Slikkerveer? We brachten een bezoek aan Gezondheidscentrum Slikkerveer en vroegen het aan een aantal echte ‘Ridderkerkers’.

“Ik denk dat het fijn is voor heel veel mensen. Als Ridderkerkers zitten we er toch altijd een beetje tussenin. Fijn ook dat je hier lekker voor de deur kunt parkeren.” Mevrouw Ouwens

“Ik ben nu toevallig in een ander ziekenhuis terecht gekomen, maar als ik mag kiezen, kies ik graag voor Ikazia. De komst van deze polikliniek vind ik dus heel mooi.” De heer Van Bennekom

“Een ziekenhuisbezoek kost toch altijd veel tijd, zeker als je er wat vaker mee te maken hebt. Voor ons is deze polikliniek dicht bij huis ideaal.” De heer en mevrouw Van de Wege

“Ik hoop geen gebruik te hoeven maken van de ziekenhuiszorg, maar als ik het dan toch nodig heb, is het fijn dat het zo dichtbij is.” De heer Hollemans

“Op de fiets en ‘op het dorp’ naar de dokter, hoe fijn is dat!” Mevrouw Rijsdijk

24 Vriendschap

Vrijwilligers Henny Bel en Wout Kleine Henny Bel en Wout Kleine stapten dit jaar op 11 mei in het huwelijksbootje en maakten samen een nieuwe start op één adres in Alblasserdam. Na het regelen van de verhuizing vielen er plots twee uitgaven van Ikazia Nieuws op de deurmat. Zij bleken beiden afzonderlijk al vele jaren lid van de Vrienden van Ikazia (tot voor kort Stichting tot Steun). Wout groeide op in De Vaan (Vreewijk). “Wij kenden dominee Samson, een fondsenwerver en grondlegger van Ikazia, dus dat wij lid werden van de stichting was niet vreemd.” Ook toen hij trouwde bleef hij lid. “Dat hoorde erbij als christelijk gezin.” Toen hij verhuisde naar Alblasserdam verwaterde de band met Ikazia eerst wel. “Maar later als diaken werd ik vanuit de kerk ook lid van de Raad van Toezicht van het ziekenhuis. In die vergaderingen vond ik het boeiend om de medische ontwikkelingen van het ziekenhuis mee te maken.” Henny weet niet meer precies hoe lang zij al lid is. “Via het kerkblad van vrienden in Barendrecht zag ik dat dit mogelijk was en vulde de acceptgiro in. Vanwege de christelijke identiteit steun ik het ziekenhuis.”

“Plots vielen er twee uitgaven van Ikazia Nieuws op de mat” Sinds 2012 is zij ook vrijwilliger in Ikazia. “Een vriendin was vrijwilliger bij de bijbelkiosk in het ziekenhuis en wees mij op de mogelijkheden van het vrijwilligerswerk toen ik iets wilde blijven doen nadat ik gestopt was met mijn werk in de zorg.” Henny startte op de Spoedeisende Hulp waar zij een halve dag in de week gastvrouw was. Later ging zij een dag in de week aan de slag bij Chirurgie. “Op afdeling 4A en 4B heb ik van alles gedaan. Daar ging ik bijvoorbeeld rond met koffie en thee. Heel leuk om te doen.” Begin dit jaar stopte zij tijdelijk. “Vanwege de voorbereidingen voor onze trouwerij maar altijd met het voornemen weer terug te keren.” Henny en Wout kregen beiden te maken met het overlijden van hun partner. Hoewel zij daar niet

actief naar op zoek waren, bleek verliefdheid niet aan leeftijd gebonden. “Wij leerden elkaar via wederzijdse vrienden beter kennen. Door samen Wordfeud te spelen, merkte ik wat een leuke, sportieve vrouw zij is en dat wij veel wederzijdse interesses hebben zoals wandelen, fietsen en reizen”, vertelt Wout. Sinds hun huwelijksfeest en verhuizing is Henny weer één keer per week twee uurtjes aan de slag in Ikazia. Maar niet meer alleen. “Ik schenk nu

samen met Wout koffie en thee op de polikliniek. Hij besloot na al die jaren zijn activiteiten binnen het diaconaat af te bouwen en wij hebben toen gekeken of er voor hem iets te doen was in Ikazia. Wat is er leuker dan iets samen te doen.” Wout is enthousiast over zijn eerste ervaringen als vrijwilliger in Ikazia: “Het is natuurlijk iets heel anders dan het organisatorische werk binnen het diaconaat maar binnen de kerk werd ik ook altijd al aangetrokken tot de sociale activiteiten. Ik vind het hartstikke leuk om mensen te ontmoeten.”

‘Wat is er leuker dan samen iets te doen’

De dag van 27

De dag van… SEH-verpleegkundige Wouter van Veen

Van een zere pink tot een reanimatie Verpleegkundige Wouter van Veen werkt de helft van zijn tijd op de Intensive Care (IC) in Ikazia. De andere helft is hij actief op de Spoedeisende Hulp (SEH). Die afwisseling trekt hem aan. “Op de IC zorg je voor de allerziekste volwassenen. Op de SEH tref je mensen van nul tot honderd die last hebben van een zere pink tot verkeersslachtoffers of mensen met een hartinfarct. De zorg op de SEH is kortdurend maar je hebt wel meer contact met de patiënt dan op de IC. Met name dat laatste miste ik toen ik nog uitsluitend op de IC werkte.” Als SEH-verpleegkundige vangt Wouter van Veen de patiënten op. “Door middel van triage (een gestandaardiseerde vragenlijst) probeer ik zo snel mogelijk te achterhalen wat de grootste klacht van de patiënt is. Zo bepalen we hoe snel de arts de patiënt moet zien. Natuurlijk geldt er voor ieder patiënt die naar de SEH komt een zekere mate van spoed maar wij zeggen altijd: je hebt ‘spoed’ en ‘echt spoed’. Als er bijvoorbeeld een ambulance binnenkomt met een verkeersslachtoffer dan zijn wij door de ambulancebroeder vaak al op de hoogte gesteld van het letsel en staan de arts en verpleegkundige klaar om direct bij aankomst te kunnen handelen. Mensen die klachten met een lagere prioriteit hebben, moeten dan even wachten maar dat kunnen we hen over het algemeen goed uitleggen.” Naast de echt spoedeisende letsels van verkeersslachtoffers of mensen met een hartinfarct hebben veel patiënten die de SEH bezoeken pijn op de borst, buikklachten, sportblessures en huis-, tuinen keukenletsel. Verder komen er regelmatig kinderen die last hebben van benauwdheid of breuken hebben opgelopen met buitenspelen. Wouter van Veen vertelt dat de SEH-verpleegkundige voordat de arts deze patiënten onderzoekt, alvast voorbereidende handelingen uitvoert zoals de bloeddruk meten, de wond verzorgen, pijnstilling toedienen of een hartfilmpje of röntgenfoto maken. “En nadat de arts zijn diagnose heeft gesteld, geeft de verpleegkundige de daaruit voortvloeiende zorg. Als iemand iets gebroken heeft, dan wordt er bijvoorbeeld gegipst. Wij begeleiden de patiënt gedurende zijn hele bezoek aan de SEH. Dat is maar kort en toch is er meestal voldoende tijd om naar het verhaal van de patiënt te luisteren. Met zo’n gesprek kun je

iemand geruststellen en laten ontspannen. Het is vaak hectisch en de patiënten kunnen ernstig ziek zijn, dus het is zaak goed aan te voelen of een patiënt daarvoor open staat. Maar je hebt soms heel leuke gesprekken en, geloof het of niet, er wordt toch ook een hoop gelachen op de SEH.” De SEH van Ikazia valt sinds enige tijd in de categorie ‘Level 2’. “Dat betekent dat ambulances ook bij zwaardere letsels met patiënten naar ons ziekenhuis komen. De organisatie is daarop aangepast en in de praktijk krijgen we dus vaker te maken met deze ernstige slachtoffers. Voor ons zelf verandert er verder niet heel veel. Wij moesten toch al voorbereid zijn op patiënten met de zwaarste trauma’s. Een goede algemene opleiding en jarenlange ervaring zijn daarbij erg belangrijk.”

“Ik miste het contact met de patiënt toen ik nog uitsluitend op de IC werkte” Wouter van Veen wijst ook op de goede samenwerking tussen artsen en verpleegkundigen. “Zeker tijdens de nachtdiensten ben je echt op elkaar aangewezen. Op het ene moment kun je rustig met elkaar koffie zitten te drinken en een paar seconden later sta je samen iemand te reanimeren. Dan moet je goed op elkaar zijn ingespeeld.” Hoewel Wouter van Veen de onvoorspelbaarheid en hectiek van het werken op de SEH heel uitdagend vind, is het voor hem geen optie alleen dat werk te doen. “Op de IC lever je zorg op het allerhoogste niveau. Daar leer je zoveel van. Dat wil ik niet missen.”

28 Voor en na

‘Ik heb geleerd om mijn grenzen te herkennen’ Cor Dost Cor Dost, oud-douanier in de Rotterdamse haven en voormalig wethouder van Korendijk, is er de man niet naar om bij de pakken neer te zitten en te klagen. “Ik probeer altijd alles positief te zien. Ook met mijn ziekte COPD kijk ik eerder naar wat ik nog wel kan dan naar mijn beperkingen”, vertelt de 72-jarige Nieuw-Beijerlander. Zijn lijfspreuk (wetende dat velen te maken hebben met meerdere aandoeningen tegelijkertijd) is inmiddels dan ook: ‘Blij dat ik het alleen aan mijn longen heb’.

Cor Dost vertelt dat hij in 1994 een herseninfarct kreeg en in het Erasmus MC belandde. “Daar werd toen ook een beginstadium van COPD geconstateerd. Sindsdien nam ik af en toe een pufje maar meer is toen niet gedaan met deze ziekte.” Door het erger worden van zijn chronische longaandoening, moest hij op zoek naar een longarts. “Ik heb mij van alle kanten laten adviseren welke specialist

voor mij het beste zou zijn en ik ben uiteindelijk uitgekomen bij dokter Kroese in Ikazia. Maar nog voor ik kennis met haar kon maken, belandde ik al in Ikazia na een exacerbatie (longaanval). Mijn eerste contact met het ziekenhuis was dus niet met dokter Kroese maar met de zaalarts van dat moment dokter Jacobs. Overigens was dat ook heel plezierig kennismaken.” Cor Dost roemt de

persoonlijke aandacht die hij op de longpolikliniek krijgt. “Dat geldt niet alleen voor de longarts maar ook voor de longverpleegkundigen. Ik kan altijd bellen voor advies. Ook als er even niemand beschikbaar is, word ik snel teruggebeld. Dat geeft een bijzonder veilig gevoel.” Ikazia werkt met een COPD-carrousel. Resultaat voor de patiënt is een COPD-paspoort met daarin een actieplan om een longaanval te voorkomen. “Daarin zijn de verschillende fases van de ziekte in kaart gebracht. Bij ‘Groen’ gaat alles goed, bij ‘Geel/Oranje’ speelt de ziekte op en kun je bijvoorbeeld ingrijpen door de dosering van het pufje op te hogen. Bij ‘Rood’ zijn de klachten van COPD zodanig dat het acute moment dat je opgenomen moet worden, dichtbij is. Dan is het belangrijk te weten wat je zelf kunt doen en waar je grenzen liggen. En dat je voor advies de longarts of longverpleegkundige kan raadplegen. Voorheen had ik geen rem op de dingen die ik deed maar doordat ik de verschillende fases nu veel beter heb leren onderscheiden, komen longaanvallen nu minder vaak voor.”

Dat betekent overigens niet dat Cor Dost minder is gaan ondernemen. “Ik heb door het paspoort mijn beperkingen leren kennen maar daardoor weet ik ook wat er nog wel mogelijk is. Daar probeer ik het maximale uit te halen. Ik fiets graag en ben ook nog regelmatig op de golfbaan te vinden. Ik gebruik dan een golfkar en neem mijn draagbaar zuurstofapparaat mee. En als ik voel dat het een keer wat minder gaat, speel ik gewoon maar negen holes en ga ik op het terras zitten. Mijn draagbaar zuurstofapparaat komt ook goed van pas als ik in de vakantie wil zwemmen. Mijn vrouw loopt dan met het apparaat, voorzien van een lange slang, langs de kant als ik mijn baantjes trek. Zo proberen we er samen het beste van te maken.” De manier waarop Cor Dost en zijn vrouw Loma samen omgaan met de ziekte COPD sluit aan op de aandacht die Ikazia ook aan de mantelzorgers van de patiënt geeft. “Patiënten met een chronische ziekte doen vaak langdurig een stevig beroep op mantelzorgers. Bijvoorbeeld voor vervoer en andere dagelijkse zaken”, legt longverpleegkundige Stephanie van der Klooster uit. “Door hen te wijzen op de mogelijkheden die professionele instanties bieden, kunnen we die dagelijkse zorg mogelijk wat verlichten. Daarnaast geven wij hen voorbeelden van leuke dingen die zij ondanks de chronische ziekte van de patiënt mogelijk nog samen kunnen doen.”

Extra aandacht voor mantelzorg rondom COPD-patiënt in Ikazia

De longverpleegkundigen van Ikazia brengen samen met de longartsen de mantelzorg rond COPD-patiënten meer onder de aandacht. Met organisaties binnen en buiten Rotterdam wordt geprobeerd ook aandacht en zorg te besteden aan de mensen die hun naasten verzorgen. Omdat de COPD een chronische ziekte is, is deze mantelzorg meestal langdurig en intensief. Gekeken wordt naar mogelijkheden om de samenwerking tussen mantelzorg/naasten, patiënt en hulpverlener te versterken. En voor patiënten met een klein sociaal netwerk wordt gezocht naar mogelijkheden om toch bij iemand terecht te kunnen voor een praatje of om bijvoorbeeld boodschappen te halen. In Ikazia was er in mei 2018 op initiatief van polikliniek Longziekten en het Centrum voor Dienstverlening een informatiemarkt over instanties die wat kunnen betekenen voor de COPDpatiënt en hun naasten. Op 15 september 2018 sprak Ineke Ludikhuize (mantelzorgster en schrijfster) in Ikazia tijdens een high tea voor mantelzorgers en COPD-patiënten.

30 Vrienden van Ikazia

Anton Hylkema’s unieke actie voor Ikazia Op 17 juli jl. overleed Anton Hylkema, patiënt met hart voor Ikazia, in de leeftijd van 52 jaar. Eind juni startte Anton een unieke crowdfundingsactie voor het Ikazia ziekenhuis. In korte tijd werd een groot bedrag opgehaald voor het Multidisciplinaire Oncologische Centrum in de nieuwbouw van het ziekenhuis. Dat bleef niet onopgemerkt. Wát een bijzondere actie, en wát een bijzondere man…

Anton Hylkema, 52 jaar en in de bloei van zijn leven, kreeg half mei tijdens werkzaamheden in de voortuin last van zijn rug. Zelf zocht hij de oorzaak in stress en een verkeerde beweging tijdens het tuinieren. Maar het ging niet over, de klachten werden zelfs heftiger. Na het maken van foto’s en een bloedonderzoek werd Anton op 11 juni jl. met spoed opgenomen in het Ikazia ziekenhuis.

Van verdriet naar mentale veerkracht

Zijn bloedwaardes bleken niet in orde en er werden nieuwe onderzoeken gedaan. Daarop volgde een verschrikkelijke uitslag. Zijn vrouw Claudia Hylkema vertelt: “Anton was uitbehandeld en had nog maar kort te leven. Een enorm verdriet voor ons allemaal. Maar gek genoeg gaf het Anton ook mentale veerkracht. Hij wilde graag

iets terug doen voor het ziekenhuis. Hij was zeer onder de indruk van de zorg in Ikazia; de nauwe samenwerking tussen de artsen en verpleegkundigen, de goede informatieoverdracht en de snelheid waarmee zijn diagnose was gesteld. Die snelheid, hoe verschrikkelijk de diagnose ook, gaf hem de gelegenheid om te ‘bouwen aan afscheid’. Mijn zoon Dominic – die net als Anton – een enorme voetballiefhebber is, kwam op het idee een benefietvoetbalwedstrijd te organiseren tussen Spartaan ‘20 en Smitshoek. Als bestuurslid bij Spartaan ’20 was Anton meteen enthousiast. Maar hoe pak je de fondsenwerving aan?”

Van idee naar concrete actie

Anton van Houdt, relatiemanager Stichting Vrienden van Ikazia, had kennisgenomen van de wens van Anton Hylkema om ‘iets terug te doen’ voor het ziekenhuis. Anton van Houdt: “Er volgde een kennismaking bij Anton en Claudia thuis. In korte tijd waren de waardevolle ideeën van Anton Hylkema omgezet in een concreet plan. Een

benefietwedstrijd tussen het eerste elftal van Spartaan ’20 en Smitshoek gecombineerd met een online crowdfundingsactie voor het nieuwe Multidisciplinaire Oncologische Centrum in de nieuwbouw van Ikazia. In dit centrum wordt een omgeving gecreëerd met positieve afleidingen voor patiënten die – net als Anton Hylkema – te maken krijgen met enorme mentale en fysieke uitdagingen waarbij de veerkracht van lichaam en geest maximaal beproefd wordt. Een mooi en concreet doel dat goed aansloot bij de wens van Anton Hylkema.”

Groot succes

Op 29 juni jl. startte de crowdfundingsactie via doneeractie.nl. Binnen korte tijd stroomden de donaties binnen. Claudia: “Mensen waren geraakt door het verhaal van Anton op doneeractie.nl en hebben royaal gegeven. Dat ging niet onopgemerkt. De actie werd door verschillende lokale media opgepakt. Anton Hylkema was zelfs te horen in een uitzending van Radio Rijnmond. Ook de steunbetuigingen waren bijzonder om te lezen voor Anton en ons allemaal”.

Indrukwekkende benefietwedstrijd Spartaan’20 – Smitshoek

De uiteindelijke benefietwedstrijd werd op 7 juli 2018 onder grote belangstelling gespeeld. Claudia: “Het was een bijzondere dag. Zoveel mensen die de moeite hadden genomen een kijkje te komen nemen. Mijn man overhandigde op het veld een cheque aan algemeen directeur Ikazia de heer Kievit en verpleegkundige Conny Hoogendoorn, één van de verpleegkundigen die hem had verpleegd tijdens zijn verblijf in Ikazia.”

Bouwen aan afscheid

Na de benefietwedstrijd op 7 juli volgde een periode waarin Anton samen met zijn geliefden en vrienden bouwde aan afscheid. Tien dagen later overleed hij thuis in Barendrecht. Op zijn overlijdenskaart deed Anton opnieuw de oproep tot doneren. Zo haalde hij in heel korte tijd samen met zijn Vrienden ruim E 17.000 op voor het Ikazia Ziekenhuis. Wát een bijzondere man en wát een bijzondere actie…

Dank, (Vrienden van) Anton Hylkema!

We zijn dankbaar en blij met de wijze waarop Anton Hylkema, gedurende zijn ziekte dit initiatief heeft opgestart. En zullen deze gebeurtenis nooit vergeten!

Vrienden van Ikazia 33 Denkt u er aan om uw adreswijziging ook door te geven aan Vrienden van Ikazia? Contactpersoon: mevrouw E. de Bus, Montessoriweg 1 3083 AN ROTTERDAM eb.de.bus@ikazia.nl

Machtigingsformulier SEPA

Stichting tot Steun van het Ikazia Ziekenhuis Montessoriweg 1, 3083 AN Rotterdam, Nederland Incassant ID:

NL05ZZZ411264820000

Machtigingskenmerk: NL05ZZZ411264820000 + uw lidnummer Door ondertekening van dit formulier geeft u toestemming aan de Vrienden van Ikazia om via uw bank jaarlijks of éénmalig een bedrag van uw rekening af te schrijven. € 12,50 per jaar, afschrijven in de maand …………………………..……………..…………..……………..…..……………..…..……………..…..……………….... Meer, namelijk € …………………………..………… per jaar, afschrijven in de maand

…………………………..……………..…………………..…………

Ik doe een gift en machtig Vrienden van Ikazia om éénmalig af te schrijven € ………………..............…………..…………,

afschrijven in de maand …………………………..……………..……………....

Als u het niet eens bent met deze afschrijving kunt u deze laten terugboeken. Neem hiervoor binnen acht weken na afschrijving contact op met uw bank. Vraag uw bank naar de voorwaarden. Naam …………………………..……………..……………………..……………..……………....…………………..……………..……………....……………………..………… heer/mevrouw Adres …………………………..……………..……………………..……………..……………....……………………..……………..……………....……………………..……………..…………………….... Postcode …………………………..……………..……..……………...........………

Woonplaats …………………………..……………..……..…….............………...........………

Geboortedatum …………….……………..……………..……..………………

E-mail

Land …………………………..……………..……..……..........………...........………

IBAN rekeningnummer ……………..……………..………......……………...........…

Plaats

…………………………..……………..............……..…….............………...........………

…………………………..…….......………...........………........................ Datum …………………………..…...........................................…....................................

Telefoonnummer

…………………………….......………...........………... Handtekening …………………………..……….......................................................…

U kunt deze machtiging opsturen naar Stichting Vrienden van Ikazia Antwoordnummer 80513, 3080 WB Rotterdam (een postzegel is niet nodig). Uw gegevens worden nooit aan derden beschikbaar gesteld zonder uw toestemming. Wilt u verder persoonlijk kennismaken of wenst u meer informatie over onze goede doelen, dan kunt u altijd telefonisch of per e-mail contact opnemen. Anton van Houdt Relatiemanager Stichting Vrienden van Ikazia T: 010 290 23 91 M: 06 10 99 56 69 E: a.van.houdt@ikazia.nl

Puzzel 35

Woordzoeker Woordzoeker

Onderstaande woorden zijn in alle richtingen in het diagram verborgen. De letters mogen meer dan eenmaal gebruikt worden. De overgebleven letters vormen in de leesrichting gelezen de oplossing. TEGENWOORDIG TEKSTVAST TELRAAM TERSTOND TROUWFEEST VAKANTIELAND VERDUIDELIJKEN VERLANGLIJSTJE VIERENTWINTIG VIJFTIEN VISINDUSTRIE WEGRENNER WERELDDEEL WIEBELEN

LOKAALVERKEER LOODVRIJ MOBILITEIT NICHT OPERATIONEEL OPKRIKKEN OVERHOUDEN PICCOLO REGERINGSPOST RIMBOE SATIRE SERIEUS SILHOUET STATUS STERRENBEELD STUURMAN SUIKERGEHALTE

DOPELING EENSGEZIND EVENWEL FLEURIG GASTRONOMISCH GEKLEED GERECHTIGD GIGOLO GRIEZEL HEILIGE HONEND INNEMEN INWONERTAL KLASSENLERAAR KLEINBEDRIJF LEASE LEGSEL

AANLEGDIEPTE AANSLUITDOOS AANTEKENBOEK ALEER ALGEMEEN AMBITIE BENIEUWEN BERGPAD BETREUREN BEURS BOEZEM BOMVOL CENTIME DAAROPVOLGEND DAGCREME DEUROPENING DIENSTVERBAND W

Oplossing:

De oplossing van de kruiswoordpuzzel van het zomernummer 2018 is ‘Goede zorg dichtbij’ en de winnaar is mevrouw P.A. van der Pols uit Ridderkerk. De winnaar heeft inmiddels de VVV bon thuis gekregen. De oplossing van de woordzoeker van dit nummer kunt u tot 1 december a.s. inleveren of opsturen aan: Ikazia Ziekenhuis - t.a.v. het Patiënten Service Bureau - Postbus 5009 - 3008 AA ROTTERDAM. U kunt uw oplossing ook mailen aan: in@ikazia.nl

Column 37

Luisteren, horen en verstaan

Ik loop mijn eerste ronde in de nachtdienst Carla Breedveld werkt al jaren als verpleegkundige op de CCU. Iedere editie van Ikazia Nieuws kunt u een column van haar lezen waarin ze haar ervaringen deelt.

Het is schemerdonker op box 3 van de hartbewaking. Alleen de gekleurde lijntjes op het monitorscherm lichten op. De groene piekende hartslag is rustig en regelmatig en daaronder golvende lijnen en keurige cijfers. Ook de man in het bed is in diepe rust, te horen aan het lichtzagende geluid wat bij elke uitademing uit zijn mond ontsnapt. Tevreden dwaalt mijn blik door de kamer totdat ik iets vreemds waarneem. In een hoek van de kamer staan ze, twee donkere dingen van ongeveer 50 centimeter hoog, netjes naast elkaar achter het bed. Ik loop er op mijn tenen naartoe en steek voorzichtig mijn hand uit… Bij nadere inspectie blijkt het te gaan om twee stevige zwarte schoenen met veters. Twee huidkleurige kunststof onderbenen met klittenband steken uit de openingen recht omhoog. Het zijn de eigendommen van een kleine man van Bosnische afkomst. Hij heeft dapper gevochten in de oorlog van het voormalig Joegoslavië. De verminkende gevolgen nu voor altijd zichtbaar van buiten, laat staan de gevolgen van binnen… ’s Morgens om half zeven ontwaakt hij als ik bloed kom prikken. Hij is vriendelijk en zit vol humor. We lachen samen hard. Het communiceren is behoorlijk lastig. Een zwaar accent maakt het moeilijk om hem goed te verstaan. En door zijn zieke toestand heeft zijn stem ook wat van het volume ingeleverd. Even later trekt hij mijn aandacht en vraagt om iets wat ik niet direct kan verstaan. Het duurt even voordat ik hoor dat hij ‘ptotese’ zegt. Ah, nu gaat me een licht op.. Direct leg ik hem uit dat hij nog niet uit bed mag en de protheses nog even moeten wachten omdat hij aan de monitor ligt.

Maar hij houdt vol en begint weer over ‘ptotése’! Nóg een keer en nu wat uitgebreider leg ik uit, dat zodra hij wat opgeknapt is en van de monitor af mag, we er voor gaan zorgen dat hij zijn protheses weer aan mag. Hij lijkt niet echt tevreden met mijn uitleg, maar veel meer tijd is me niet gegund als op het bed ernaast een paar ambulancebroeders alweer een nieuwe patiënt komen brengen. Inmiddels heeft de voedingsassistente het ontbijt geserveerd. De Bosnische man zit met een gedesillusioneerd gezicht achter zijn boterham met jam. Met een diepe zucht vraagt hij voor de dérde keer mijn aandacht. En tikt nu veelbetekenend met zijn vinger tegen zijn tandeloze mond. Met het schaamrood op de kaken overhandig ik hem zijn…Gebitsprothese! Om acht uur zit mijn dienst erop en rij ik weer huiswaarts. Luisteren, horen en verstaan zijn toch echt drie verschillende dingen, denk ik nog voordat ik zelf in slaap val en het dekbed over m’n hoofd trek.

Carla Breedveld

Contact 39

Klacht en advies Goede zorg voor de hele mens. Dat staat voorop in ons ziekenhuis. Respectvol, oprecht geïnteresseerd en betrokken. Toch kan het gebeuren dat u niet tevreden bent over bijvoorbeeld de gegeven informatie, de zorg of de aandacht. Dat u vindt dat het beter kan. Het beste kunt u dit bespreken met de medewerker die uw onvrede heeft veroorzaakt. Als u dat liever niet doet, kunt u bij de klachtenfunctionaris terecht. Zij kan de klacht met u bespreken, u adviseren en ondersteunen. Ook kan zij bemiddelen tussen u en de medewerker.

i i @

Tineke Schutrups-Duyvendak

“Heeft u opmerkingen of bent u niet tevreden, dan willen we dat graag weten” Contact Ikazia Ziekenhuis Montessoriweg 1 3083 AN Rotterdam Tel. 010 297 50 00 Fax 010 297 54 00 Internet www.ikazia.nl E-mail post@ikazia.nl Postadres Postbus 5009 3008 AA Rotterdam

010 297 55 08 klachtenfunctionaris@ikazia.nl klachtenfunctionaris Ikazia Ziekenhuis Antwoordnummer 80161 3080 VB Rotterdam

Klachtencommissie

Blijft de klacht bestaan dan kunt u uw klacht laten beoordelen door de onafhankelijke klachtencommissie. De directie wordt geïnformeerd over de uitspraak van de klachtencommissie. Ook worden aanbevelingen gedaan. Die zijn bedoeld om herhaling van het gebeurde in de toekomst te voorkomen. Zo wordt de kwaliteit van zorg verbeterd. U kunt via de klachtenfunctionaris in contact komen met de klachtencommissie.

Colofon

Herfst 2018

Redactie J. Aman • J.T.C. Bijl • S. van der Ent • A. Molendijk M.C. Oosterwijk • C.D. Schutrups-Duyvendak • C. Sla Ds. Dr. J.A.P. Vlasblom • T.C. Vonk

Redactionele bijdrage C. Sla • N. Veringmeier Gastredactie S.B.A. van der Valk, radioloog Fotografie W. Boon • T. de Veer Redactie adres en/of adreswijzigingen Ikazia Ziekenhuis Directiesecretariaat • Montessoriweg 1 • 3083 AN Rotterdam

Buitenpolikliniek Ikazia Carnisselande Middeldijkerplein 36 2993 DL Barendrecht Telefoon 0180 64 22 22 E-mail buitenpoli@ikazia.nl Polikliniek Ridderkerk-Slikkerveer Prinses Margrietstraat 42 2983 EH Ridderkerk Telefoon: 010 290 27 00

Telefoon 010 297 50 00 • Internet www.ikazia.nl • E-mail post@ikazia.nl

Uitgeverij BC Uitgevers bv • Postbus 416 • 8600 AK Sneek Telefoon 0515 429 429 • Directie G. van Leeuwen

Opmaak Hannique de Jong • Telefoon: 0515 429 420 Bladmanager/Advertentieverkoop Barbara Verschoor Telefoon 06 455 766 70 • Digna Schoonen • Telefoon 06 442 099 10

Foto cover Radioloog S.B.A. van der Valk aan het werk Druk Scholma Druk B.V. • Bedum

40 Specialisten Anesthesiologie

C.R. Bello mw. K.T. Dahmen mw. M.W. van Dommelen K.L. Fasbender (chef de clinique) mw. R. Janse (chef de clinique) mw. R.G.V. KewalapatSoekhoe (chef de clinique) L. Klompe M.J.B. Los mw. dr. M.C.O. van den Nieuwenhuyzen (opleider) C.J. van Oort dr. H.C. Rettig (waarnemer) F.A. Verhoeven

Gynaecologie

mw. dr. I.A.M. van der Avoort mw. L.M. Freeman mw. B.J.C. van Ginderen mw. S.M.A. Groenen mw. A.D. van Heesewijk dr. J. Kaijser dr. J.W. de Leeuw (opleider) M.L. Tasma (chef de clinique) B. Torrenga mw. N.M. Vink (chef de clinique)

Intensive Care geneeskunde

mw. M. Muller R.V. Pruijsten mw. dr. F.J. Schoonderbeek Apotheek mw. dr. A.F.C. Schut mw. L. Kuiper mw. S. Stads mw. L. Mitrov-Winkelmolen W. van den Tempel D. Theunissen mw. H.F.E.M. Willems

Cardiologie

mw. dr. R. Djaberi mw. dr. M.E. Emans mw. A.G. van Ginkel mw. S.M. Kanhai (waarnemer) T.T. Keller (waarnemer) mw. L.M.A Klieverik D. Neumann dr. G.J. Nollen mw. P.R.W. de SauvageNolting mw. S.K. Zoet-Nugteren

Chirurgie

mw. dr. G. Cazander (chef de clinique) mw. N.M. Hanneman dr. P.T. den Hoed (opleider) S.P. Knops (chef de clinique) J. Nonner dr. A.N. Ringburg dr. C.J. van Steensel dr. B.R. Toorenvliet dr. W.J. Vles mw. A.M.E. van Well

Dermatologie

dr. H.J.H. Engelkens E.R. Lonnee

Interne geneeskunde

dr. M.P. Brugts mw. R.A. Carels mw. dr. F. Croon-de Boer dr. A. Dees dr. J.C. Drooger dr. F.E. de Jongh (opleider) dr. R.J.J.M. van de Laar mw. E.N.M. Overkleeft mw. M.F. Thijs-Visser (chef de clinique) mw. M. Wabbijn

Kaakchirurgie

dr. G.J. van Beek dr. dr. L.O.H. Dessau W.F. van Geel mw. dr. J.M. Kwakman F.R. Praal dr. dr. D. Rink

Kindergeneeskunde

C. Aleman mw. J.J. Alink C.P. den Butter mw. S.H. Dijkstra mw. S.H.M. Gardeniers mw. K.A. Goud mw. B.C.C. Heinerman mw. I. Heuts-van der Kragt mw. C.M. Messemaker mw. H.S. Paizano-Thijssen mw. K.A. Schuitevoerder

Klinische chemie dr. M.A. Fouraux dr. W. van Gelder

Klinische Geriatrie A.J. Arends mw. M. Harkes

mw. A.M. van Walbeek

Klinische psychologie

mw. dr. J.E.W.M. van Dongen-Melman (opleider) mw. I. Spuesens-Hoefnagel

KNO-heelkunde J.W. Arendse mw. A.A.C. Aukema mw. M.E. Schmidt (chef de clinique) J.J. van Twisk

Longziekten

mw. dr. J.A.F.M. van Neerven dhr. L.P. Ramp

Orthopedie

M.M. Campo K. Doorgeest (chef de clinique) dr. C.H. Geerdink F.R.J. Groen W. Kuis

Pathologie

dr. M.A. den Bakker dr. H. Beerman dr. L.M. Budel N.N.T. Goemaere mw. dr. K. Hamoen dr. M. Kliffen mw. dr. T.M. Teune

Plastische Chirurgie

D.J.J.C. van der Avoort mw. M.K. Greefhorst dr. T.H.C. Damen J.G. van Harten (chef de clinique) Psychiatrie mw. R. Heller-Baan mw. S.K. Kalidien F.A.H. Jacobs mw. P. KĂślling (waarnemer) mw. C.W.H.M. Kroese-BovĂŠe

Maag-, darmen leverartsen

dr. G. Bezemer dr. P.C.J. ter Borg (opleider) V. Rijckborst mw. H.G. Vermeulen mw. C. Verveer

Medische Microbiologie

mw. E. Kraan (waarnemer) M.P.M. van der Linden (waarnemer) dr. M. van Rijn

Neurologie

Dhr. N. Asahaad (chef de clinique) G.J. Bonte (waarnemer) L.J.M.M. Mulder mw. M.S. Stoorvogel (chef de clinique) D.M.H. Zuidgeest

Oogheelkunde

mw. E. van CampenMolenaar mw. A.F.G. Jansen

Radiologie

mw. C.I.B.F. Gouw J.A.J. Janssen (nucleair geneeskundige) L.C.W. de Jonge J.G.J. Jonkman J.W. Kuiper mw. dr. A. Preda J.W. van der Sluijs dr. ir. M.J. Stoutjesdijk MBA S.B.A. van der Valk

Reumatologie

R.J. Bisoendial mw. F. Bonte-Mineur

Revalidatiegeneeskunde J.S. Groenewegen M.C.L. Mimpen mw. A.M. de Rooij

Sportgeneeskunde dr. B.A.G. Bulder

Urologie

R.P. Engel E. Kats dr. J.E. Nienhuis

Polikliniek Ridderkerk-Slikkerveer

is geopend Benieuwd waarvoor u allemaal terecht kunt op onze nieuwe polikliniek? Bekijk het digitale magazine op www.ikazia.nl

Contactgegevens Polikliniek Ridderkerk-Slikkerveer Gevestigd in Gezondheidscentrum Slikkerveer

Het wordt ook mogelijk om bloed te prikken op de polikliniek Ridderkerk-Slikkerveer. Houd www.ikazia.nl in de gaten voor meer informatie.

Bezoekadres en postadres Prinses Margrietstraat 42 2983 EH Ridderkerk

Bereikbaarheid Voor het gebouw kunt u kosteloos parkeren.

T. 010 290 27 00

De polikliniek is ook goed te bereiken met het openbaar vervoer. Raadpleeg www.9292ov.nl voor uw reisadvies.

Openingstijden: 08.15 - 16.30 uur

Let op! Voor een afspraak op de polikliniek Ridderkerk-Slikkerveer heeft u een verwijsbrief van uw huisarts of een andere specialist nodig.