وضعیت معیشتی مردم استان سیستان و بلوچستان آن‌قدر بحرانی است، که علیممحمد یاری عضو مجلس ارتجاع از زاهدان زندگی مردم این منطقه از کشور را با فقیرترین مردم قاره آفریقا مقایسه کرده و اذعان می‌کند«حدود ۷۵درصد آنها زیر خط فقر امنیت غذایی هستند و در واقع وضع زندگیشان مشابه وضع زندگی مردم در آفریقا است».
این دست‌آورد ۴۰سال حاکمیت منحوس آخوندی برای مردم استان سیستان و بلوچستان است که به اعتراف این نماینده مجلس ارتجاع« بیش از ۹۵درصد مردم این استان به غذا و امکانات تغذیه‌ای مناسب دسترسی ندارند».(سایت سلامت نیوز۲۲تیر۹۷)
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا در یکی از روستاهای نیکشهر در بلوچستان مردم « به سبک انسانهای اولیه» زندگی میکنند. اسم روستا «قلعه گنج» است اما به‌علت فقر مفرط مردمش باید اسم آن را قلعه فقر نامید. قلعه‌یی که حاکمیت چپاولگر آخوندی برای مردم این روستا ساخته است.
مردم قلعه گنج در خانه‌های کپری زندگی درد آوری را می‌گذرانند و از حداقل‌ها برای زندگی محروم هستند.
خبرگزاری ایسنا ۱۲شهریور۹۷می‌نویسد: « وارد روستاهای نیک شهر که می‌شویم کپرهای محلی بدون امکانات اولیه زندگی به چشم می‌خورد که سبک زندگی آنها متفاوت با زندگی‌های کنونی است».
گزارشگر این خبرگزاری حکومتی اضافه می‌کند: «مردم این روستاها از امکانات اولیه زندگی هم محروم‌اند و شاید باور وجود روستاهایی فاقد برق، لوازم خانگی، سرویس بهداشتی و منبع آب در زمان کنونی کمی بعید به‌نظر برسد، با این وجود روستاهایی در شهرستان نیکشهر وجود دارد که نبود آب شرب، گاز و ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی تنها گوشه‌یی از زندگی بی‌آلایش آنهاست. در بخش بنت ۱۰۰پارچه روستا وجود دارد که خانوار ۷۹روستا تحت حمایت کمیته امداد قرار دارند، خانواده‌هایی که برخی‌هایشان تابه‌حال رنگ شهر را به خود ندیده‌اند که در آن مردمی خوشبخت زندگی میکنند».
البته این فقط مردم روستای «قلعه گنج» و سایر روستاهای منطقه نیکشهر نیستند که در این وضعیت دلخراش زندگی میکنند. وقتی که به اعتراف نماینده مجلس رژیم حدود ۷۵درصد مردم استان زیرخط فقر زندگی میکنند و « بیش از ۹۵درصد مردم این استان به غذا و امکانات تغذیه‌ای مناسب دسترسی ندارند»، مختصات واقعی فقر در این استان بیشتر مشخص می‌شود.
مردم استان سیستان و بلوچستان تنها در خانه‌های کپری زندگی نمی‌کنند بلکه فقر در این منطقه آن‌قدر گسترده است که به اعتراف آخوند علی‌اکبر کیخا امام جمعه زابل تنها در شهر زابل ۶۰۰۰گورخواب زندگی میکنند.(سایت مشرق نیوز ۱۹تیر ۹۷)
وضعیت زندگی مردم فقیر منطقه شیر آباد در زاهدان نیز دست کمی از زندگی مردم« قلعه گنج» ندارد.
مردم شیر آباد هم تماماً کپر نشین و آلونک نشین هستند و درآمد آنها تنها یارانه ۴۵هزار تومانی است که پول یک کیلو گوشت هم نمی‌شود که در حال حاضر قیمت آن حدود ۶۰هزار تومان است.
عضو شورای شهر چابهار در گفتگو با خبرگزاری حکومتی ایلنا ۲۷تیر ۹۷از زندگی هزاران نفر از اهالی این شهر بدون آب و برق در شرایطی که« لابلای کپرها و تایرها روزگار می‌گذرانند» خبر می‌دهد.
این مهره حکومتی الگوی زندگی مردم این شهر و به‌خصوص حاشیه نشینان این شهر را«بسیار عجیب غریب که در کل دنیا کم‌سابقه است» می‌داند.
و...
الگوی زندگی « بسیار عجیب وغریب» مردم تنها منحصر به مردم شهرستان چابهار و به‌خصوص آلونک نشینهای آن نیست، بلکه این الگوی عامی است که نظام فاسد و غارتگر آخوندی به بسیاری از مردم در استانهای مختلف کشور تحمیل کرده است.این الگو بر اساس گسترش فقر در میان اکثریت مردم ایران از طریق چپاول و منابع مردم است.
این الگوی عجیب و غریب زندگی با دست و پنجه نرم کردن اکثریت مردم ایران با فقر و زندگی فلاکت‌بار معیشتی عجین است، آن روی سکه الگوی عجیب و غریب دیگری در ایران تحت حاکمیت آخوندها است.
زندگی عجیب و غریب منحصربه‌فرد سردمداران و مهره‌های حکومتی و غارتگران وابسته به نظام که در کاخ‌ها،ویلاها، پنت هاوس‌های آن‌چنانی زندگی میکنند و فرزندان سردمداران آنها هم به عالم وآدم فخر می‌فروشند که آنها انسانهای دیگر و از ژنهای دیگری و از«ژن خوب »هستند.
گرازان وحشی آدم نمایی که در رأس حاکمیت پلید آخوندی حرث و نسل میهن را برباد داده و مردم را به خاک سیاه فقر نشانده‌‌‌اند.
این روستای« قلعه گنج» در استان سیستان و بلوچستان نیست که به قلعه فقر تبدیل شده است، و تنها مردم آن نیستند که برخاک سیاه و قلعه فقر نشسته‌اند، بلکه اکثریت مردم ایران در سراسر کشور هستند که در قلعه فقرساخته شده توسط حاکمیت آخوندها زندگی میکنند.
اما این وضعیت تنها یک روی سکه زندگی مردم ایران است، آن روی سکه زندگی مردم ایران شرف مبارزه با رژیم جنایتکار آخوندی است، که عزم جزم کرده‌اند با کمک مقاومت سازمانیافته‌شان و کانونهای شورشی بنیان کاخ‌های پوشالی سردمداران این حاکمیت را بر سرشان خراب کنند، و نظام منحوس آخوندی را به زباله‌دان تاریخ بیندازند.
