สบายดี : เริ่มชกมวยตั้งแต่เมื่อไร

บัวขาว : จำได้ว่าครั้งแรกตอนอายุประมาณ 8 ขวบครับ เรียนอยู่ ป.2 เป็นการชกมวยในงานวัดที่บ้านตูม อำเภอปรางกู่ จังหวัดศรีสะเกษ พอไปต่อยแล้วได้เงินก็รู้สึกว่า เอ๊ะ ดีจัง ชกมวยแล้วได้เงินด้วย ก็คิดสนุกตามประสาเด็ก เลยชกมาเรื่อยๆ โชคดีที่ครอบครัวผมก็สนับสนุนผมก็เลยได้ฝึกซ้อมจริงจัง แล้วก็เดินสายขึ้นชกตามงานวัดบ้าง ตามที่ที่เขาจัดชกบ้าง ค่าตัวได้ร้อยกว่าบาทก็เอา สนุกดี

สบายดี : งานอดิเรกที่คุณชอบทำล่ะ

บัวขาว : กินข้าว ฟังเพลง ยิ้ม หัวเราะ (ยิ้ม) สำหรับผมงานอดิเรกคืองานที่ไม่ใช่งานจริงครับ เป็นสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุข ผมชอบกินข้าว คุยกันกับเพื่อนๆ ได้นั่งยิ้ม นั่งหัวเราะ แค่นี้แหละงานอดิเรกของผม (ดูคุณเป็นคนมีความสุขในชีวิตนะ) ความสุขคือสิ่งที่คนทุกคนต้องมีครับ แต่ความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมอาจจะมีความสุขกับสิ่งพื้นๆ พวกนี้ แต่คนบางคนอาจจะมีความสุขกับอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านี้

สบายดี : แล้วอาหารโปรดของคุณคืออะไร

บัวขาว : ข้าวผัด ข้าวผัดกะเพรา เพราะมันเร็วดี ไข่เจียวก็ชอบ เวลาผมไปนั่งกินอาหารหรูๆ แล้วสั่งไข่เจียว ทุกคนจะพูดแบบ หูววว มาตั้งร้านหรู สั่งไข่เจียว แต่พอยกอาหารมา ไข่เจียวหมดก่อนเพื่อนเลย (หัวเราะ) อาหารอะไรที่ผมกินแล้วมีความสุขผมก็ชอบหมดแหละ แต่ที่สำคัญคือกินแล้วต้องไม่เกิดผลเสียต่อร่างกาย ผมเป็นคนดูแลตัวเอง เป็นคนรักษาสุขภาพ อย่างผมบอกว่าชอบข้าวผัด แต่ถ้าผมไม่สบาย หมอบอกให้กินข้าวต้ม ผมก็ต้องกินข้าวต้ม เพราะเรารู้ว่าข้าวผัดจะทำให้เราป่วย คือนอกจากกินอะไรที่ชอบแล้ว ต้องดีต่อสุขภาพด้วยครับ ไม่ใช่ตะบันกินเข้าไปอย่างเดียว ให้ชอบยังไง ถ้าไม่ดีก็ต้องไม่กิน

สบายดี : วันนี้ประสบความสำเร็จหรือยัง

บัวขาว : จริงๆ แล้วความสำเร็จมันมาตั้งแต่ก้าวแรกแล้วครับ ก้าวแรกที่เราลงมือทำ ถ้าไม่ทำคือไม่สำเร็จ อย่างเช่นทำอาหารเนี่ย ลงมือทำเราก็รู้ว่ามันจะสำเร็จอยู่แล้ว แต่ความสำเร็จมันก็มีเป็นขั้นๆ ไปอีก มันยังไม่จบ มันยังมีเรื่องให้ทำ เรื่องที่ต้องสำเร็จไปข้างหน้าอีก

สบายดี : รู้สึกอย่างไรชีวิตในทุกวันนี้

บัวขาว : (ทำท่าคิด) คือชีวิตมันก็มีสนุก มีเศร้า มียิ้ม มีหัวเราะ มันมีครบทุกรสแหละ แต่สำหรับผม ผมพยายามมองชีวิตให้มันเป็นเรื่องสนุกไง เพราะถ้ามันไม่สนุก มันก็กินข้าวไม่อร่อย (หัวเราะ) ผมพยายามมีความสุขกับทุกๆ อย่างที่ผมทำ

สบายดี : สุดท้ายนี้อยากฝากอะไรถึงคนสุรินทร์บ้าง

บัวขาว : ถ้าผมจะเป็นหนึ่งในตัวอย่างเล็กๆ ให้กับทุกคนได้บ้างผมก็ยินดีนะ ไม่ใช่เรื่องการประสบความสำเร็จ การได้ไปชกมวยไกลถึงเมืองนอกเมืองนาหรอก

แต่ผม มาจากเด็กสุรินทร์บ้านนอกธรรมดาๆ คนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรเหนือกว่าใครๆ เลย เป็นคนทั่วๆ ไป ที่แทบจะมีน้อยกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ แต่ผม พยายาม พยายามในทุกๆ ด้าน ไม่ใช่แค่เฉพาะด้านกีฬานะ ด้านวิชาการผมก็พยายาม ด้านสังคมผมก็ทำ

ผมเป็นตัวแทนของชุมชน พยายามช่วยคิด ช่วยพัฒนาบ้านเกิดของผม ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่า เราทุกคนมีศักยภาพ มีความสามารถที่จะทำอะไรก็ได้ ขอแค่คุณมี 2 อย่างเท่านั้น ก็คือ ความพยายาม และความสุข ครับ

ขอบคุณ นิตยสารสบายดีสุรินทร์ , Banchamek Gym (Buakaw Banchamek, บัวขาว บัญชาเมฆ)