CARCASSONA, E LO DESIR DELS TRENCAVÈL
Francesc Sangar.- Bernat Aton III Trencavèl nasquèt aperaquí l’an 1010 a Nimes, ont èra establida de manièra abituala la familha, e eretèt los fèus del sieu paire Aton. Maridèt amb Rangarda de la Marca a l’entorn de l’an 1032.
Bernat Aton III e Rangarda aguèron un filh, Raimon Bernat II Trencavèl, nascut l’an 1036 e successor del linhatge familial. Avèm pas constància qu’aguès cap filh nomenat Frotari que venguèsse avesque. Bernat Aton III moriguèt aperaquí l’an 1060 a Albi.
La filha de Bernat Aton III, tanben de nom Rangarda, coneguda coma Rangarda de la Marca (coma la siá maire) o de Tolosa e nascuda l’an 1033, maridèt Pèire de Carcassona amb qui aguèt coma filha Ermengarda de Carcassona.
Aquela darrièra aguèt de disputas amb Rogièr II de Fois pel domeni del comtat de Carcassona pendent d’ans. Ambedós volián venir comtes de Carcassona. Lo fraire d’Ermengarda, Rogièr III de Carcassona, èra mòrt l’an 1067 sens descendéncia legitima, e Ermengarda e lo sieu cosin Rogièr II de Fois volián lo comtat carcassonés. Ermengarda, fin finala, l’an 1082, obtenguèt los títols de vescomtessa de Carcassona, Besièrs e Agde. Lo títol de vescomtessa es inferior al de comtessa, mas aviá almens qualcunas dignitats e fèus importants.
L’arribada dels catalans
En aquela lucha pels fèus e títols nobiliaris intervenguèt coma tresen actor lo Comtat de Barcelona. Aquel linhatge catalan possedissiá de dreches sul comtat carcassonés, pr’amor qu’aviá comprat lo domeni feudal de Carcassona per quatre mil “mancus” d’aur, una moneda de l’epòca, a la mòrt de Rogièr III l’an 1067. Avián comprat tanben lo comtat de Rasés.
Los comtes barceloneses volián sumar aquel fèu al sieu patrimòni, o almens i metre qualqu’un nòble occitan qu’acceptèsse aquel vassalatge. Los Trencavèl serián los vescomtes de Carcassona e regirián lo fèu coma vassals dels comtes de Barcelona, que serián tanben comtes carcassoneses. Uèi pòt nos estonar la manièra cossí se desseparavan los territòris (e lors abitants) las familhas de l’aristocracia, mas èra practica abituala entre la noblesa feudala medievala.
E Roger II de Fois vertadièrament aguèt pas res. L’an 1095 decidiguèt partir a la Crosada, e pachèt lo sieu renonciament a possibles dreches sul comtat carcassonés e sus Rasés. Fin finala, per de causas desconegudas, partiguèt pas vèrs Tèrra Santa, foguèt excomunicat per la Glèisa Catolica… E l’an 1105 reconeguèt totalament los dreches de l’Ostal de Barcelona sus Carcassona.
Ermengarda aguèt l’ajuda a l’ora de demanar lo comtat de Carcassona del sieu marit. E amb qui èra maridada Ermengarda? Amb Raimon Bernat (òc, lo filh de Bernat Aton III e Rangarda, qu’èra lo sieu oncle) amb qui aguèt coma filh lo futur Bernat Aton IV. Justament, los matrimònis amb familials, aluenhats o pròches, èran constants (sustot dins de classas nòblas), e d’aquela manièra vesèm coma tornarmai aquela branca de la familha començada amb Rangarda, la filha de Bernat Aton III, s’amassava un autre còp amb la principala mejançant la via matrimoniala. Raimon Bernat II moriguèt l’an 1074 tanben a Albi, coma lo sieu paire. Un argument coma aquel seriá estat un present pels scenaristas de sèrias televisivas.
