Herdenking Hoogovens-bombardement: "Alleen zijn benen staken boven de aarde uit"

De overlevering wil dat Freek van der Meij eigenlijk niet zou werken op de dag van het fatale Engelse bombardement op 22 september 1942. "Een andere man had dienst, maar die vond het te onveilig", zegt Ank van de Meij, die twee jaar oud was toen haar vader overleed. "Wel heel sneu dat juist toen die bommen vielen."

Hij had haar moeder meerdere keren verteld: als de mannen in groene pakken komen, dan weet je wat er aan de hand is. Dat waren in die tijd namelijk de mannen die na een luchtaanval bij de overlevenden het slechte nieuws kwamen brengen.

Tekst gaat verder.

De Hoogovens draaiden in de oorlogsjaren niet op volle toeren, maar produceerden onder Duitse heerschappij wel ijzer voor de oorlogsindustrie. Ook de aanwezigheid van een Duitse duikboothaven in IJmuiden maakte het gebied tot doelwit van geallieerde luchtaanvallen.

Op het terrein van Hoogovens werden gangen gegraven ter bescherming tegen de bommen. Het bracht Freek van der Meij geen uitkomst. "Ze hebben hem gevonden met alleen zijn benen die boven de aarde uitstaken, zijn klompen nog aan", vertelt dochter Van der Meij.

Wat volgde was een zware tijd. Van der Meij: "De uitkering die mijn moeder kreeg was zó klein, dat ze wel moést gaan werken. Ze heeft van alles gedaan om het gezin draaiende te houden."

Opgroeien zonder vader

Zij raakt geëmotioneerd wanneer haar gevraagd wordt hoe het was om op te groeien zonder vader. "Dat was naar. Als ik met vriendinnetjes op het strand speelde en de vaders en moeders kwamen ons halen, dan dacht ik: wanneer word ík nou eens opgehaald door mijn vader of moeder. Mijn vader was dood en mijn moeder moest altijd werken."

Ze koestert de foto's van haar vader, die ze nauwelijks heeft gekend, maar met wie ze onmiskenbaar een band voelt. "Daarom ben ik ook zo blij dat we vandaag weer bij de herdenking konden zijn. Ik heb het echt gemist."