Doajen srpske i jugoslovenske kinematografije i autor kultnih ostvarenja ex-Yu filma, poput „San“, „Jutro“, „Podne“, „Trener“, preminuo je nakon kratke i teške bolesti.
U dugoj i bogatoj karijeri snimio je više od 80 dugometražnih igranih i kratkometražnih filmova za koje je nagrađivan od Venecije do Rio de Žaneira.
Rođen je 6. maja 1924. godine. Prije Drugog svjetskog rata bio je član SKOJ-a, a nakon izbijanju ustanka pristupio je partizanima. Poslije rata radio je kao novinar u Politici 1946. a ubrzo nakon toga postao je urednik Filmskih novosti, a kasnije je počeo da režira dokumentarne filmove.
Bio je prepoznatljiv po anarhičnoj, fragmentarnoj dramaturgiji i svojevrsnoj filmskoj lirici. U njegovima filmovima debitovali su na velikom platnju bardovi ex-Yu glumišta - Mija Aleksić, Neda Arnerić, Drago Čuma, Ljubica Ković, Pepi Laković, Jelena Žigon, Radmila Guteša...
Tema njegovih filmova bile su ljubav i rat, preciznije - ratne ljubavi kroz optiku poezije i fatalističkog morala i hrabrosti da se kroz ironiju i cinizam o nedodirljvoj revoluciji progovori i drugačije nego što je bilo dozvoljeno. Objavio je i desetak knjiga, tri pozorišna komada i nebrojeno priča štampanih u novinama i magazinima. Bio je iveoma plodonosan scenarista.
Prije nekoliko mjeseci režirao je ekranizaciju romana „Usta puna zemlje“ Branimira Šćepanovića.
