Γιατί ο ελληνικός τουρισμός θα ξαναγεννηθεί ως Φοίνιξ

Δεν ξέρω το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας. Δεν μπορώ καν να φανταστώ, ποια θα είναι η μοίρα της βιομηχανίας ταξιδιών, αεροπορικές εταιρίες, αλυσίδες ξενοδοχείων, ταξιδιωτικά πρακτορεία. Εδώ δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν είναι χαμένη η σεζόν του 2020 για τον ελληνικό και τον διεθνή τουρισμό. Μοιάζει να είναι; Ναι. Το ξέρω; Όχι. Κανένας δεν το ξέρει. Διαβάζω ότι και εσείς, ακούω τα ίδια με εσάς, ίσως να μιλάω με περισσότερους, αλλά είναι και αυτοί μπερδεμένοι, όσο εγώ.

Πρέπει λοιπόν να ομολογήσω ότι η κρυστάλλινη σφαίρα μου έχει χαλάσει για τα καλά! Όπως ακριβώς είχε χαλάσει και εκείνη την βροχερή Κυριακή στο τέλος Ιουνίου το 2015, όταν περίμενα σε μία ουρά 100 ανθρώπων μπροστά από ένα ταλαίπωρο ΑΤΜ, να βγάλω μετρητά. Χαμένη και τρομαγμένη, σκεπτόμενη ότι ο κόσμος μας έχει αλλάξει ανεπίστρεπτί και ότι είμαι ανήμπορη να το διαχειριστώ. Αλλά το διαχειρίστηκα. Μερικούς μήνες μετά είχαμε μάθει να ζούμε, να κινούμαστε, να δουλεύουμε μέσα στη νέα πραγματικότητα των Capital Controls και μερικά χρόνια μετά, τελείωσε.

Οπότε, μπορεί να μην ξέρω πολλά πράγματα, αλλά κάποια τα ξέρω καλά. Ξέρω ότι η ανθρώπινη φύση είναι προγραμματισμένη να σιχαίνεται τις αλλαγές, αλλά έχει ενσωματωμένο μηχανισμό για να τις διαχειρίζεται και να τις αγκαλιάζει. Ξέρω ότι ζούμε ιστορικές στιγμές και πρέπει πάση θυσία να βγούμε από αυτές ζωντανοί, γιατί υπάρχουν ακόμα πολλές κορυφές για να κατακτήσουμε. Ξέρω ότι ο Ελληνικός τουρισμός θα τραυματιστεί σοβαρά, αλλά αυτοί οι τραυματισμοί, σε λίγα χρόνια θα γίνουν ανάμνηση και ότι ο κλάδος μας έχει την ωριμότητα και την ικανότητα να απορροφήσει τις αλλαγές και να διαπρέψει. Και ξέρετε πως τα ξέρω όλα αυτά; Τα ξέρω γιατί τα τελευταία 5 χρόνια παρακολουθώ τη «μηχανή» του κλάδου μας, τους ανθρώπους του, να εξελίσσονται, να μεγαλώνουν, να μαθαίνουν και να γίνονται αξιόπιστοι, με τρόπους που δεν είχε γίνει τις τελευταίες δεκαετίες.

Πότε πήγαμε λοιπόν, από το να προσπαθούμε διακαώς να μην γίνουμε «Τα γκαρσόνια της Ευρώπης», στους μικρούς επιχειρηματίες του τουρισμού που όχι μόνο κάνουν τη δουλειά τους με πάθος, αλλά βουτάνε πλέον σε έννοιες όπως στρατηγική, μοναδικές εμπειρίες επισκεπτών, αφοσίωση και στους νέους που ονειρεύονται μία καριέρα στον τουρισμό;

Ήμουν τυχερή -και ακόμα είμαι- να δω την στροφή από το άψυχο, εύκολο κέρδος, στην αυθεντική φιλοξενία και από τις εύκολες και τσαπατσούλικες λύσεις στην ανάπτυξη των ανθρώπων μας. Μη με παρεξηγήσετε, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά σίγουρα συμβαίνει. Αν προσέξτε τους ανθρώπους από κοντά, θα μπορέσετε να το δείτε και εσείς. Από τις νέες γενιές επιχειρηματιών, που αναλαμβάνουν τα ηνία, την κόρη και τον πατέρα που έρχονται παρέα στα σεμινάρια, τον προσεγμένο νέο του κολεγίου που θέλει να γίνει σερβιτόρος γιατί ξέρει πως είναι ο καλύτερος τρόπος να γίνει Γενικός Διευθυντής στο μέλλον και τους πανέξυπνους και διορατικούς start-uppers, που εμφανίζονται από το πουθενά με μοναδικές ιδέες, έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο.

Ούτε εγώ πρόσεχα. Όντας «μέσα στον χορό» για 20 χρόνια, δεν είχα πια την σωστή οπτική. Φεύγοντας από τα ξενοδοχεία και πηγαίνοντας στο ΙΝΣΕΤΕ, άλλαξε όλη μου η κοσμοθεωρία. Όταν αρχίσαμε να γυρίζουμε ανά την Ελλάδα με τα σεμινάρια, οι άνθρωποι ήταν επιφυλακτικοί, αργά και σταθερά άρχισαν να διαπιστώνουν ότι…«Χμμ πρέπει να πάρω την πρωτιά, πρέπει να κάνω τη διαφορά, πρέπει να νικήσω τον ανταγωνισμό» και σιγά σιγά συμπορεύτηκαν. Μετά ήρθε το Σχολείο Τουρισμού OnTour και οι προορισμοί άρχισαν να μεταλλάσσονται μπροστά στα μάτια μου. Δεν ήταν πλέον ακόμα ένα νησί, ακόμα μία πόλη. Αυτοί οι τόποι ήταν ζωντανοί, είχαν ψυχή και ρυθμό, είχαν τους θησαυρούς και τις προκλήσεις τους και ανθρώπους οι καρδιές των οποίων χτυπούσαν σαν ένα φωνάζοντας «Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, θέλουμε να το κάνουμε σωστά!». Και τώρα, πριν δύο εβδομάδες και ενώ βρισκόμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, υπό την απειλή ενός αόρατου εχθρού, ξεκινήσαμε το The INSETE Webinar Series και ήταν όλοι πάλι παρόντες. Έτρεξαν να μάθουν, να παραμείνουν ενεργοί, ανταγωνιστικοί, να εφαρμόσουν νέες γνώσεις, να προσαρμοστούν, να μείνουν ζωντανοί.

Αυτοί είναι ο λόγος που θα τα καταφέρουμε. Επειδή είναι φοβισμένοι και χαμένοι, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνουν πάντα, να βρουν τον Βορρά. Επειδή είναι πληγωμένοι, αλλά ξέρουν πλέον να φροντίζουν τις πληγές τους, χρησιμοποιούν εργαλεία, την τεχνολογία και έχουν την ικανότητα να αλλάξουν τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους για να ταιριάξουν τις νέες ανάγκες των επισκεπτών τους και εφαρμόζοντας ενσυναίσθηση για να γίνουν ένα με αυτόν. Έχουν τόσες απορίες, αλλά τώρα πια δεν φοβούνται να κάνουν ερωτήσεις και να ψάξουν για όσους έχουν τις απαντήσεις και δεν ανησυχούν μήπως ρωτώντας πληγωθεί το εγώ τους.

Και τέλος, δεν είναι πια μόνοι, γιατί έχουν διαπιστώσει την μαγεία της συντροφικότητας, των συνεργειών, του «μαζί» και πια ολόκληροι προορισμοί ταξιδεύουν παρέα. 

Ό,τι και να συμβεί και κανέναν να μην εμπιστευόμουν, εμπιστεύομαι αυτούς. Και επειδή εμπιστεύομαι αυτούς, συνεχίζουμε έναν ατέρμονο κύκλο πάρε-δώσε, ένα πηγαίο πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε και θα ξαναγεννηθούμε ως Φοίνιξ.

TILL THEN #KeepLearning & #StaySafe  

Original English Article https://travelworkspr.com/2020/05/06/lia-zampetoglou/

 #VoicesOfClarity #HospitalitySeason21