Hij heeft er 66 jaar gewoond. Maar volgend jaar is het voorbij en dan doet Siebe Mud (69) voor het laatst de deur achter zich dicht van het huis waar hij, zijn ouders en daarvóór nog zijn pake en beppe woonden. Niet lang daarna gaat het pand naar alle waarschijnlijkheid tegen de vlakte voor de herinrichting van de Skieding, de veelbesproken weg die voor hun erf langs voert.

Westerkwartiers

Terwijl de auto’s langsrazen, afgewisseld met een enkele vrachtwagen, vertellen Siebe en zijn vrouw Geeske over het wonen langs de Skieding, of Scheiding. De weg die precies óp de grens tussen Groningen en Friesland ligt. Het echtpaar Mud woont aan de Groninger kant - ,,ik ben een echte Groninger’’ - maar spreekt ook vloeiend Fries. Westerkwartiers ook trouwens. ,,Er komt hier weleens bezoek. Gasten vinden het hier zo rumoerig maar we horen het niet meer’’, zegt Geeske voor ze een rondleiding door de tuin geeft.

De vijver is al leeggepompt, de goudwindes en zilverwindes zijn verhuisd naar de visvijver op camping Strandheem, een steenworp verderop.

Straatklinkers

Om wat op te ruimen zijn de Mudjes een handeltje begonnen. Fragmenten uit een leven aan de Skieding liggen uitgestald in en om de garage. Een hele stapel Kameleon -boeken was zomaar weg, een bult tuingereedschap werd verscheept naar een liefdadigheidsproject in Indonesië.

En dan staan er nog bloempotten, speelgoed, straatklinkers en gereedschap. Is er nog een voorwerp met een goed verhaal? Is er iets dat ze straks toch met een klein brokje in de keel meegeven aan nieuwe eigenaren? ,,Nee, dat is allemaal rommel’’, zegt Geeske resoluut.

In december moeten ze hun huis uit zijn. Dan wacht hen een nagelnieuwe woning in Surhuisterveen. Aan dat idee hebben ze even kunnen wennen. ,,Dat is nu eenmaal zo. We springen er goed uit, zoals het nu lijkt’’, zegt Siebe droogjes.

Theewinkeltje

Dat geldt ook voor Piet en Wiepie Kraft, die even verderop wonen. Echte Friezen, maar dus wel aan de Groninger kant. In de tuin bestiert Wiepie een theewinkeltje, dat bijkans uit zijn voegen groeit. Ook het theewinkeltje moet wijken voor de nieuwe Skieding. Maar niet getreurd: een meter of vijfentwintig verderop wordt er een nieuwe winkel uit de grond gestampt.

Het echtpaar Kraft weet al vier jaar dat ze hun woning en een paar schuren moeten opofferen voor de nieuwe weg. ,,We zijn geen slachtoffers. Het is helemaal goed zo.’’ Het paar bouwt samen met hun dochter een nieuwe woning achter de flinke schuur waar straks de nieuwe theewinkel in opent.

Zo’n 150 soorten thee verkoopt ze er, vertelt Wiepie. Echte, losse thee. ,,Niet van die theezakjes,’’ Langs de muren in de winkel staan grote blikken met zinnenprikkelende namen als ‘Geheim van Toetanchamon’, ‘Kokosnoot truffel’ en ‘zeevaardersmelange’.

Drinkt de Groninger liever andere thee dan de Fries? ,,Nee hoor’’, weet Piet. ,,Het zijn beide noordelingen en beide even recht voor de raap.’’

Herinneringen

Geaasd werd er ook op het huis van Jan Wassenaar (79), randje Surhuisterveen aan de Friese kant. Maar dat was Wassenaar niet gezien. ,,Ze wilden mijn huis kopen. Maar ik heb hier twee vrouwen verloren. Ik heb hier zoveel herinneringen. Dus verhuizen, dat moet maar niet.’’

En dus bleef het bij het verleggen van Wassenaars uitrit. Die komt straks niet meer direct op de Skieding uit, zoals nu nog wel.

Volièrecomplex

De gepensioneerde touringcarchauffeur heeft het de afgelopen decennia wel de helft drukker zien worden op de weg. ,,En het wordt nog drukker.’’ Maar hij wil er niet meer weg. Hij heeft er zijn trekkers, drie antieke Massey Fergusons, en zijn vogels. Toen zijn eerste vrouw stierf, en hij met de vut ging, dreigde het zwarte gat. ,,Ik moet een hobby hebben’’, sprak hij zichzelf toe. Het werden de vogels, waar zijn zoons ook al druk mee waren. Grote parkieten, Koningsparkieten, Roodvleugels. ,,Hallo jongens!’’ roept Wassenaar als hij een volièrecomplex toont waar menig vogeltjespark een puntje aan kan zuigen. ,,Dit is toch hartstikke mooi. We wonen hier toch geweldig.’’