Κάθε ανασχηματισμός συνοδεύεται από επίθετα: «σαρωτικός», «δομικός», «ανανεωτικός» κ.λπ. Συνήθως και από μεγαλοστομίες κυβερνητικών: «μια νέα αρχή», «ένα καινούργιο ξεκίνημα», «αλλαγή σελίδας» κ.ά. Κατά κανόνα όμως ένας ανασχηματισμός είναι σιωπηρή παραδοχή αποτυχίας.
Ο πρωθυπουργός ομολογεί ότι τα πρόσωπα, η σύνθεση της κυβέρνησης και η εσωτερική χημεία των στελεχών της, δεν φέρνουν αποτελέσματα. Σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις ο πρωθυπουργός αρρήτως ομολογεί ότι η προηγούμενη (συνήθως οικονομική) πολιτική απέτυχε και γι' αυτό αλλάζει το επιτελείο.
Το είδαμε αυτό κατά κόρον την δεκαετία του '80 και συχνά πυκνά τις επόμενες.
Τούτος ο ανασχηματισμός είναι σαν να μην έγινε. Σύμφωνοι! Αναβαθμίστηκαν δύο υπουργοί (και ουδείς θα καταλάβει την διαφορά) και μπήκαν δύο βουλευτές σε θέσεις υφυπουργών. Μόνο πλεονέκτημά του είναι η υπουργοποίηση του κ. Πάνου Τσακλόγλου, ένός ακόμη από τα άξια στελέχη της ευρύτερης κεντροαριστεράς, που αξιοποιείται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Βεβαίως ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις στο πρώτο τέταρτο. Και μπορεί οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ να σέρνουν για τα μύρια όσα την κυβέρνηση, αλλά ακόμη και οι ίδιοι βλέπουν τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν την Νέα Δημοκρατία να έχει διπλάσια ποσοστά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τελικώς έγινε ανασχηματισμός μόνο και μόνο για να γίνει…