Welbeschouwd: Zorgen voor zondagse bezorgers

Ik moest denken aan een jeugdervaring. Ik liep dwars door Enkhuizen op weg naar de kerk, toen iemand mij de weg naar het zwembad vroeg. Het resultaat was dat het gezinnetje de kortste weg naar het zwembad vervolgde en ik de kortste weg naar de kerk. Zij blij, ik een beetje ongerust. In de kerkbank zat mijn hoofd nog zo vol gedachten en verlangens –inmiddels waren er naast de reflectieve gedachten over zondagsheiliging ook heimelijke beelden van zwemmen op zondag opgedoken– dat ik vergat naar het voorlezen van de wet te luisteren. In het buitenland gaan onze broeders en zusters in de Heere heel wat soepeler om met de zondag. Zij hebben er geen problemen mee om op zondag bij de supermarkt een volle tas levensmiddelen te kopen. Calvijn schijnt op zondag onbekommerd een heerlijk zeiltochtje over het meer van Genève gemaakt te hebben. Zelfs dominee Willem Teellinck, diep onder de indruk van de puriteinse zondagsheiliging, was op bepaalde punten niet al te precies. Hij ging op zondag gerust een homp brood en een fles wijn kopen als er onverwacht bezoek kwam. De zondag moest niet zorgen voor ongemak, maar juist voor verkwikking van het tijdelijke leven. Een schipper die op zondag van zee komt, hoort voor zijn gezin de noodzakelijke inkopen te gaan doen. Of om een link te leggen met de peiling van het RD, Teellinck maakte er geen punt van om op zondag een brief te verzenden. Stel dat bij een volgende peiling zou blijken dat een groot deel van de RD-lezers de gewoonten van deze buitenlandse christenen en van Calvijn of Teellinck zou hebben overgenomen. Dat zou geweldig zijn. De kerk zou er heel wat beter voorstaan. Weliswaar zouden ze net als de geloofsgenoten die ik op het oog heb, met een vrij geweten zondags naar de supermarkt gaan, maar tegelijk zouden ze van jongs af de maandag, de dinsdag en alle andere dagen van de week aan de gemeente en aan de Heere wijden. Deze lezers zouden net als Calvijn op zondag genieten van een vaartochtje in de natuur, maar tegelijk zouden ze hun leven verteren in de dienst aan God. Deze reformatorische christenen zouden er geen moeite mee hebben om op zondag pakjes weg te brengen of te ontvangen, maar ze zouden tegelijk net als Teellinck de hele zondag doorbrengen met geestelijke gesprekken, kerkgang, meditatie, zingen en bidden en ze zouden in alles wat ze ondernemen, hun gedachten op God richten. Ten slotte nog terug naar de bezorger op zondag als we digitaal shoppen tijdens advent. Er is weinig denkkracht voor nodig om te begrijpen dat het niet nuttig en niet zinvol is om het pakje te weigeren. Beter kunnen christenen uitstralen dat de zondag voor hen een feestdag is. Misschien een mooi ingepakt, inhoudsvol boekje klaarleggen. „Mooi dat u net vandaag komt. Omdat de zondag voor ons iedere week weer een feestdag is, krijgt elke bezorger die op die dag bij ons aanbelt een klein cadeautje. Alstublieft. Werk ze.” En niet vergeten bij de zondagse feestmaaltijd de bezorger met zijn cadeautje aan de Heere op te dragen. _De auteur is mediator, coach en ondernemer_

Welbeschouwd: Zorgen voor zondagse bezorgers

Opinie

RD.nl in uw mailbox?