Ara que sabèm melhor que nòstra espècia a sonque fins a un 7% de gèns pròpris e que totes los autres gèns provenon d’autras espècias d’ominids, los estudiar poiriá fòrça ajudar a saber melhor cossí agisson e quins benfaches ne podèm obténer, o pas. E los europèus sèm una de las populacions actualas qu’an mai de gèns neandertalians a respècte d’autres luòcs de la planeta.
Ansin, un nòu metòde scientific poiriá descobrir quins gèns avèm eiretat dels neandertalians. Lo metòde foguèt elaborat per una còla de cercaires de l’Universitat de Copenaga en tot far servir d’espleches neuronals. Amb aquel metòde se poiriá conéisser los gèns avèm eiretat d’autras espècias e se nos pòdon èsser utils o pas. D’autres estudis al nivèl internacional tanben son a analisar de gèns d’autras espècias en d’autras populacions coma, per exemple, los gèns denisovans presents en los melanesians.
Una mescla de milièrs d’ans
Lo metòde a per tòca de trapar de gèns d’autras espècias que pòdon portar de benfaches a nòstra espècia en Euròpa. E arriba après que s’es trapat que Homo sapiens sapiens se barrejèt fòrça amb de neandertalians en aqueste continent pendent de milièrs e milièrs d’ans. La tòca scientifica màger foguèt de trobar de mudacions de gèns que poguèsson entraïnar d’efièches sul metabolisme uman, de malautiás de la sang o d’immunitat cellulara.
Car mai del 40% del genòma de la populacion umana que viu fòra d’Africa uèi lo jorn es en relacion amb d’ancessors neandertalians. Uèi, pasmens, aquel eiretatge genetic se pòt sonque trapar dins lo 2% dels gèns qu’avèm. Cèrtas populacions umanas tanben an ADN denisovan, una espècia descobèrta al sègle XXI.
Los cercaires creson qu’aqueles gèns son a l’origina d’una color de pèl diferenta (mai adaptada a un clima freg europèu) mas tanplan divèrses cambiaments dins nòstre metabolisme. Mas demòran encara fòrça mudacions geneticas per descobrir. “Lo metòde genomatnn pòt certificar de cambiaments genetics entre espècias desparièras, çò diguèt Fernando Racimo, autor de l’estudi. Totun, primièr cal descobrir las regions de la planeta ont aquò se tenguèt”.
Aital, los scientifics an estudiat cossí la dicha «introgression genetica adaptativa» aviá provocat de cambiaments en nòstra espècia dempuèi l’epòca ont visquèron amb d’umans arcaïcs. Qualques unas d’aquelas mudacions son restacadas amb l’immunitat dels umans.
“Dins lo genòma europèu avèm descobèrt dos cambiaments genetics restacats amb la sang e al nivèl cellular. Dins la populacion de Melanesia los denisovans balhèron de gèns per luchar contra cèrtas malautiás de la sang, divèrses tipes de càncers (que patisson pas), la color de la pèl, lo metabolisme e mai d’una malautiá neurologica, çò apondèt Racimo. Ara cal veire se n’i a mai”.
Après aquela mesa en evidéncia de la preséncia de gèns denisovans en aquela populacion oceaniana, ara es lo moment d’estudiar lo genòma neandertalian d’un biais prigond. Segon los cercaires, amb lo noù metòde aquò serà de bon far e poiriá plan ajudar a comprene melhor quins gèns avèm recebut dels neandertalians, cossí agisson e çò que pòt entraïnar per nòstra espècia de los aver o pas.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion
