Στομαχική ή μήπως συναισθηματική πείνα

Τι είναι η συναισθηματική πείνα (emotional eating); 

Μα, γιατί είμαι παχύς, γιατί δυσκολεύομαι πάντα να χάσω βάρος;

…Επειδή τρώω, επειδή δεν σταματάω να τρώω, και κυρίως επειδή μου αρέσει το φαγητό!
Ναι. Αυτές είναι οι προφανείς απαντήσεις στο ερώτημα γιατί είμαι παχύς. Γιατί πάντα παίρνω κιλά και γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να τα χάσω. Ομοίως προφανείς όμως είναι και οι εύκολες απαντήσεις ή/και λύσεις που έχω συνηθίσει να ακούω, όταν κάποιος πρότιθεται αφιλοκερδώς (ή μη) να με βοηθήσει να χάσω τα περιττά μου κιλά.

Οι προφανείς και εύκολες απαντήσεις για να χάσω τα περιττά μου κιλά.

«…κόψε το κρέας, κόψε το ψωμί, κόψε τη ζάχαρη, κόψε το αλεύρι, κόψε τις θερμίδες, ξεκίνα γυμναστική, πίνε αυτό το τσάι, πάρε αυτό το συμπλήρωμα, κόψε το βραδυνό, ξεκίνα meditation…». Και όταν όλες αυτές οι εύκολες, μονοδιάστατες λύσεις δεν λειτουργούν, όταν τα κιλά δεν φεύγουν, ή χειρότερα, όταν φεύγουν και ξαναέρχονται περισσότερα, οι ίδιοι αφιλοκερδώς (ή μη) πάλι συνεχίζουν να με βοηθούν λέγοντας μου «…κάτι έκανες λάθος, δεν έχεις θέληση, υπάρχει κάτι άλλο, υπάρχει κάτι νέο, κάτι πρέπει να διορθώσεις…».

Ποιο είναι όμως το μεγάλο μυστικό για την παχυσαρκία;

Το μεγάλο μυστικό της παχυσαρκαίας, η αιτία της παχυσαρκίας, η αιτία του γιατί τρώω πολύ, η αιτία του γιατί δεν μπορώ να χάσω κιλά δεν είναι μία, είναι πολλές. Το μεγάλο μυστικό για την παχυσαρκία είναι ένα: ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ. Δεν υπάρχει μυστικό. Οι αιτίες είναι πολλές, πολυδιάστατες και περίπλοκες. Είναι αλληλοσυμπληρώμενες και αλληλοεξαρτώμενες.  Η αιτία είναι όλα τα παραπάνω που κάνω λάθος, όλοι οι μύθοι και οι διατροφικές οδηγίες, που καλώς ή κακώς (δεν) ακολουθώ, όλα τα γενετικά μου χαρακτηριστικά που ποτέ δεν έμαθα να ερμηνεύω, αλλά που πάντα αφήνω να με επηρεάζουν. Κυρίως όμως η αιτία είναι όλες οι ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα μου, της προσωπικότητάς μου, της δουλειάς μου, της οικογένειάς μου, του συντρόφου μου, των φίλων μου, της κοινωνίας μου.

Το εγκεφαλικό μοντέλο επιβράβευσης και το «περιβάλλον παχυσαρκίας».

Όλα αυτά τα συστατικά, καθώς και πολλά ακόμα, συνεργάζονται αρμονικά, συνεργιστικά και από μικρή ηλικία ώστε να διαμορφώσουν αυτό που ονομάζεται «περιβάλλον παχυσαρκίας» (obesogenic environment), το οποίο «δουλεύει» για εμένα, χωρίς εμένα, και το οποίο με συνοδεύει σε όλη μου τη ζωή.
Η ουσιαστική θεραπεία της παχυσαρκίας ξεκινάει από τη στιγμή που το άτομο θα καταλάβει και θα αντιληφθεί ότι καμία μοναδική, καινούρια, «τέλεια», μαγική λύση δε θα θεραπεύσει την τάση του να τρώει, να συσωρεύει θερμίδες και να αναπαράγει το ίδιο εγκεφαλικό μοντέλο επιβράβευσης μέσω του φαγητού.

Η συναισθηματική πείνα και η ουσιαστική θεραπεία της παχυσαρκίας.

Η ουσιαστική θεραπεία της παχυσαρκίας είναι πολύ πιο βαθιά και δε σχετίζεται μόνο με τη στομαχική πείνα αλλά και με τη συναισθηματική πείνα. Η ουσιαστική θεραπεία της παχυσαρκίας απαιτεί χρόνο, επιμονή και ξεκινάει από τη στιγμή που το άτομο θα καταλάβει ότι η παχυσαρκία είναι πάθηση συμπεριφοράς και τρόπου ζωής και θα θελήσει να αλλάξει ακριβώς αυτά: τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής, που περιλαμβάνουν πολλά περισσότερα από ψωμί, κρέας και θερμίδες. Περιλαμβάνουν τα συναισθήματα, την ενδυνάμωση, την αυτοπεποίθηση, την επιβράβευση, την αυτοπραγμάτωση, τις ορμόνες, το DNA και άλλα πολλά πέρα από τα όσα χωράει το πιάτο μας. Ο χρόνος όμως που απαιτείται, δεν είναι κάτι που έχουμε αλλά κάτι που βρίσκουμε. Μονάχα όταν βρούμε τον χρόνο να βάλουμε τον εαυτό μας προτεραιότητα, θα μπορέσουμε να νικήσουμε τη παχυσαρκία. Ναι. Ναι, είναι επιλογή μας. Μια επιλογή από τις δύσκολες, τις επίπονες αυτές όμως που κινητοποιούν τα πράγματα και που κάνουν τον χρόνο που περνάει, να μετράει. Όπως άλλωστε έχει πει και ο καθ. Χριστόφορος Νικολάου, αυτές οι επιλογές είναι που μας κάνουν μεγάλους, αντί απλά να μεγαλώνουμε.